Gewicht:

• Siep1: 695 gram (+51)
• Siep2: 700 gram (+45)

Gewicht neemt dus weer toe. Meneer en mevrouw zijn nu ook niet meer van elkaar te onderscheiden doordat de een wat forser/gevulder is dan de ander; je moet er echter onder kijken!

Ze zijn vandaag vrij rustig. Ik heb hier een hele tijd gezeten terwijl de kittens bij moeder te slapen/drinken lagen en dan ga je ze dus ook niet storen. Zonet scharrelden ze wel wat door de kamer maar nu liggen ze weer te luieren. Zo dadelijk maar eens kijken of ze tot een spelletje verleiden kan.

Het valt me wel op dat ze heel vrij zijn: ze zwerven door de hele kamer en lopen niet weg als ik ze wil pakken.

Moeder zit nog steeds in haar schuilhoekje. Ze blijft wel naar me blazen en grommen als ik in de buurt kom maar haalt niet uit. Als ik haar aai kalmeert ze wel maar erg blij is ze niet met me. Ik denk dat ze vooral bang is gepakt te worden want ze houdt heel nauwkeurig in de gaten wat ik met mijn handen doe.

Gewicht:

• Siep1: 644 gram (+28)
• Siep2: 655 gram (-23)

Siep2 (het vrouwtje) is wat afgevallen. Ik vond ook wat dunne ontlasting. Ik denk dat ze heeft meegesnoept van het blikvoer dat ik de moeder had voorgezet. Maar ze maken allebei een gezonde indruk dus nog niets om me druk over te maken.

De kittens beginnen nu ook meer te spelen: met elkaar en met een blauw pluizeballetje. Ook springen en klimmen ze al wat. Ik denk dat ze net in de week zitten waarin hun motoriek flink op gang komt.

Van mij trekken ze zich niet veel aan zolang ik rustig blijf zitten (ze zijn nu vlak naast mijn stoel aan het spelen). Maar als ik opsta deinzen ze nog wel geschrokken achteruit. Echte schuwheid is er echter niet bij. Ik verwacht dat ze over een paar dagen bij me op schoot springen!

Het dekentje in de stellingkast lijkt nu hun vaste slaapplekje. Ik vermoed dat ze er toch zelf op klimmen.

Moeder blijft verstopplekjes zoeken. Vanmorgen zat ze tussen de verwarming en de schotten die ik erachter had gezet. Nu zit ze weer achter de computer. En daar blijft ze dan zolang ik hier ben. Zo dadelijk maar weer even aaien en wat lieve woordjes zeggen. Of ze toeschietelijker gaat worden betwijfel ik…

Gewicht:

• Siep1: 616 gram
• Siep2: 678 gram

Siep2 is het vrouwtje. Misschien vreemd dat die het zwaarst is, maar ik heb het idee dat onderscheid in gewicht/bouw tussen m/v bij kittens pas later in hun ontwikkeling komt. Het vrouwtje is het felste van de twee: ze blaast als ik in de buurt kom (niet erg indrukwekkend trouwens) en steekt haar nageltjes uit.

Vanochtend zaten de kittens in de stellingkast. Ik denk dat moeder ze daar neergelegd heeft. In theorie zouden ze er zelf opgeklommen kunnen zijn (via een doos die aan de zijkant staat) maar ik heb nog niet veel avontuurlijk gedrag bij hen gezien, dus dat zal wel niet.

Moeder ligt in de tegenoverliggende hoek van de kamer. Ze doet eigenlijk niets: haar manier van bang zijn. Ik heb haar net wel voor het eerst geaaid. Ze blies wel maar liet het toch toe. Maar of ze het fijn vond? Ik hoop dat ze wat losser in de omgang wordt de komende dagen…

Moeder is nog steeds vreselijk bang. Vanochtend had zij zich – met de kittens – toch achter de schotten gewurmd waarmee ik de ruimte achter de verwarming had geblokkeerd. Dus ik heb maar een paar plankjes op maat gezaagd om de boel nog beter af te zetten. Nu kunnen ze er dus echt niet meer achter komen (dat hoop je dus).

Ik had gisteren de computers naar achter geschoven om ook de verstopplek aldaar op te heffen. Vanwege een tafelpoot bleef er echter een kleine holte over maar dat was niet erg want daar paste toch geen kat in. Alleen dus wel verticaal met de kop naar beneden, dat bleek toen moeder weer spoorloos was en ik toch maar weer eens achter de computers ging kijken. Zucht, daar moet ik dus ook nog wat op verzinnen…

Ik heb de indruk dat een van de kittens al minder bang is. Althans er is er steeds 1 die niet blaast, wat meer door de kamer loopt en – as we speak – nieuwsgierig is naar mijn tenen. Maar ik kan ze qua uiterlijk niet uit elkaar houden dus het kan ook zijn dat ze steeds om beurten een dappere bui hebben…

Net binnen: twee cyperse kittens (katertje en poes) en bijpassende moeder. Ma zit momenteel nog verstopt achter de verwarming dus die staat niet op de foto. De kittens zijn waarschijnlijk een week of 6: qua gewicht zijn ze rond de 500 gram, dat is te weinig voor die leeftijd maar de oogjes zijn al volledig verkleurd en ze eten ook al brokjes (bovendien is de moeder vrij klein dus dat kan het geringe gewicht verklaren). De familie is nog niet erg toeschietelijk maar ook niet aggressief dus dat zal wel loslopen!

Update: moeder bleef maar achter de verwarming zitten en maakte geen aanstalten naar de jongen toe te gaan. Dus heb ik maar wat platen achter de verwarming gezet zodat ze zich daar niet meer kan verstoppen. Ook het verstophoekje onder de tafel achter de computers heb ik opgeheven (computers naar achteren geschoven). Daarna ging ze in de hoek op de foto zitten en daar heb ik de kittens maar bij haar gezet. Gelukkig is het behoorlijk warm dus beschutting van de doos is voor de familie niet echt nodig. Ben benieuwd of moeder ze weer terugbrengt naar de doos (en er dan hopelijk zelf bij gaat liggen!)

Een foto van Zwartje op haar nieuwe plek in het gezin van Sandra. Ze zijn erg blij met haar en Zwartje vind het er ook erg prettig! Precies zoals ik verwacht had dus.

Vandaag is Zwartje weggegaan. Nr. 17 dus en de laatste(?) van het seizoen.Ze gaat naar een gezin uit Soest dat op een boerderij woont. Dus een perfecte omgeving voor madam. Het is (net als bij nr. 16) een gezin met twee dochters en ze is bestemd voor een van de dochters omdat een vorige katje overleden was (ook net als bij nr. 16!).

Uiteraard was het nog een heel gedoe om Zwartje aan haar toekomstige eigenaren te laten zien. Ik had haar in een reismandje gestopt maar toen ik haar daar uit gelaten had was ze dus meteen verdwenen. Gelukkig hadden ze er begrip voor dat het beest zich niet op d’r gemak voelde omdat er opeens zoveel mensen waren. Maar het is altijd vervelend dat mensen dan niet kunnen zien hoe een kitten écht is.

Na ern tijdje lukte het me om haar uit de boekenkast te vissen en een tijdlang op schoot te houden maar daarna was ze weer weg… En toen het papierwerk klaar was en ze in de reismand moest kon ik haar niet meer vinden. Na 10 minuten zoeken kwam Diny op het idee om ònder de boekenkast te kijken en daar zat ze (het paste nog net!)

Ik denk dat het gezin er veel plezier van zal hebben want het is een leuk aanhankelijk dier. En Zwartje zal haar nieuwe omgeving ook prettig voelen. Ik zal d’r drukte en aanhaligheid ook wel even missen. Maar goed, ik heb natuurlijk mijn eigen katten nog. Die kunnen nu ook weer hun draai terug vinden (voordat over een paar maanden alweer de nieuwe generatie binnenstroomt!)

Het is een grappig katje. Ze is redelijk op haar gemak maar laat zich niet graag (op)pakken. ’s Nachts verstopt ze zich in de boekenkast. Als ik de kamer binnenkom schuif ik wat boeken opzij zodat ik haar kan zien en wat later komt ze dan uit zichzelf tevoorschijn. Als ik dan de krant zit te lezen gaat ze op schoot zitten spinnen. Met de andere katten kan ze goed overweg (al kwam ze vanochtend iets te dicht in de buurt van mijn jongste kat en kreeg meteen ern mep). Ik zie haar eigenlijk nooit eten maar ze ziet er nog steeds weldoorvoed uit en ik heb het idee dat er ’s ochtends wat minder in haar voerbakje zit.

Zwartje lijkt nu eindelijk uit haar schulp. Gisteren liep ze al meer door de kamer en was al redelijk aaibaar. Vanochtend kon ik haar voor het eerst op mijn arm houden (eventjes dan) en zonet kwam ze bij me op de bank liggen.

De omgang tussen Lapje en Zwartje is trouwens wel een dingetje: Lapje loopt voortdurend tegen Zwartje te grommen en zonet viel ze haar echt aan. Terwijl het tussen Lapje en mijn oudste kat echt prima gaat: die zitten vlak naast elkaar tussen ook maar de minste spanning… Het kan natuurlijk komen doordat Zwartje zo schichtig is: misschien triggert dat Lapjes jachtinstinct.

Breaking: Lapje zit is op mijn schoot gekropen en zit nu vredig op 20 cm afstand van Zwartje. En er wordt niet gegromd!

Update: Lapje zat net ontspannen te gapen: bek wijdopen, tong gekruld uitgestoken. Maar toen wilde Zwartje met die tong gaan spelen🙄 en dook erop af. Dat was dus het einde van de vrede…

Vanavond wordt Lapje opgehaald. Ze is de laatste dagen veel zelfverzekerder geworden dus ik heb er alle vertrouwen in!

Gisteren waren er kijkers voor Lapje: een moeder en twee dochters. Ze waren meteen vertederd (terecht!) en de liefde was ook wederzijds want Lapje vond het heerlijk om op schoot te liggen en gekrioeld te worden! Dus dat gaat een goeie match worden. Opmerkelijk was ook dat na afloop Lapje een stuk minder wegloperig was: ze bleef gewoon staan als ik naar haar toe kwam en liet zich aaien! Ik gok erop dat ze opgegroeid is in een huishouden met vrouwen en dat ze gisteravond iets vertrouwds gevonden heeft waardoor ze zich opeens weer op haar gemak voelt.

Gisteren heb ik ook weer een nieuw kitten binnen gekregen, numero 17. Het was als enige overgebleven in een ander gastgezin en was daar een beetje zielig. Geen foto want het beest is erg schichtig. Af en toe schiet er een zwarte schaduw door de kamer en dat is het dan. Ze verstopt zich vaak achter de planten en dan kan ik tot op een meter afstand komen en er net bij met mijn hand om haar te aaien. Dat vind ze wel fijn, ze begint dan ook te spinnen, maar toeschietelijk wordt ze er nog niet van. Ik blijf het nog een dagje zo proberen. Als het dan niet beter wordt moet ik maar iets verzinnen om haar uit haar schulp te krijgen.