Ma was vandaag weer bloedchagrijnig. Dacht gisteren dat ze wat bedaarder werd maar vandaag was het iedere keer dat ik in de buurt kwam een waar blaas- en bromfestijn.

Twee filmpjes die ik gisteren gemaakt heb. Er komt nu duidelijk leven in de brouwerij! De kittens nemen wat meer afstand van moeder en verkennen hun omgeving. Daarom (en ook omdat de kattenbak die er naast stond niet echt handig/hygiënisch was) heb ik het ‘nest’ ook wat ruimer gemaakt (2e filmpje). En dat gaan ze dus ook meteen verkennen!

Inmiddels zijn we weer een dag verder. De kittens (Lapje voorop) proberen nu ook een doos die het nest begrenst te beklimmen. Ik heb Lapje een handje geholpen eruit te komen maar ik denk dat ze het over hooguit 2 dagen zelf kan. Moeder zit op een afstandje brommend toe te kijken, maar doet gelukkig geen pogingen in te grijpen. Ze lijkt wat minder aggressief als de kittens niet in haar directe nabijheid zijn, lijkt dan zelfs een beetje een normale ‘aanhaalbare’ kat. Ik ben benieuwd hoe zich dat verder ontwikkelt!

De foto suggereert dat de toestand ongewijzigd is sinds mijn vorig bericht. Dat klopt ook wel groendeels, alleen zag ik net voordat ik de foto maakte Lapje met haar rug naar moeder staan (ja, hun motoriek is al zo goed dat ze redelijk kunnen staan) en vanaf de rand van het ‘nest’ de kamer in kijken. Het eerste teken van zelfstandigheid dus.

Moeder had eergisteren diarree: dunne erwtensoep. Gisteren en vandaag was de ontlasting beter maar nog niet echt vast. Lastig want madam moet eigenlijk een wormpil. Nog maar een dagje wachten.

Vanmorgen zaten de beide rooie alleen in de doos. Ma had het lapje meegenomen naar de hoek waar ze wel vaker zit. Toen ik ern paar uur later weer kwam kijken was de situatie onveranderd. Dus ik heb de roodjes er maar bij gezet. Dan is het krappe-doosprobleem iig opgelost (tenzij ma ze weer terugbrengt natuurlijk).

Eergisteren (dag 10) heb ik de kittens gewogen. De rode waren 358 en 301 gram, het lapje 310. Toen ze op asiel gewogen zijn (dus zo’n anderhalve week eerder) waren ze resp. 163, 155 en 135. Dus dat ligt mooi op schema (het moet zo’n 100 gram per week zijn).

Vanochtend trof ik een lege doos aan. Moeder zat verstopt bij de verwarming maar de kittens kon ik nergens vinden. Toen ik wat later weer kwam kijken, zat de familie in een veel te krappe doos die eigenlijk als speeltje bedoeld is.

Die was ik vergeten weg te zetten toen ik de kamer aan het inruimen was. Beetje stom… Ik heb nu een andere doos die wel groot genoeg is, afgedekt met een doek en hoop dat ze daarheen ga verhuizen. Het liefst zou ik de kittens zelf daarheen verhuizen maar ik ben bang dat ma dan totaal in paniek zal raken…

Update:

Zojuist lagen de kittens alleen in de krappe doos en zat moeder weggekropen in een hoek van de kamer. Ik twijfelde of ik van de gelegenheid gebruik zou maken om ze naar de nieuwe doos te verhuizen maar ik durfde het toch niet aan. Als moeke het niet accepteert en weer gaat verslepen… Dus ik kijk het maar even aan. Als moeder er af en toe bij kruipt om ze te verzorgen, vind ik het best. De temperatuur ’s nachts is momenteel vrij hoog dus ze zullen niet onderkoeld raken. Voordeel is dat de kittens nu ook voor mij benaderbaar zijn!

Ik zag dat een van de rode kittens de ogen open heeft. De rest waarschijnlijk ook maar ik heb dat nog niet kunnen zien: moeder heeft het grut nog steeds stevig onder haar hoede en ik durf echt niet te dichtbij te komen… Al had ik vanochtend de indruk dat het gegrom en geblaas iets plichtmatiger was dan eerst. Maar dat kan wishful thinking zijn. Anyway, de kittens lijken goed te drinken en worden ook steeds beweeglijker dus alles lijkt goed te gaan!

Sinds woensdag weer een nieuw nestje: moederpoes met 2 rooie katertjes en 1 lapje. De kittens zijn nu een dag of 6 oud en doen het goed. Moederpoes (ook rood) is gevonden bij een instelling in Voorst. Ze is halfwild maar ziet er goed doorvoed uit dus er zullen wel mensen zijn die haar te eten hebben gegeven. Niettemin is ze geen mensenvriend en ik ben bang dat ze dat ook niet gaat worden.

De eerste dag was spannend. Moeder had de computer onder de tafel als vluchtplek gekozen en ik had de doos met kittens daarom naast haar gezet. Maar madam gaf geen sjoege en bleef de hele middag roerloos zitten. Toen ze daar in het begin van de avond nog zat heb ik maar wat kleden over de randen van de tafel gehangen zodat er een soort tentidee ontstond. Eindelijk, net voor ik naar bed ging, bleek ze in de doos gekropen…

En daar zit ze nu nog. Af en toe komt ze er even uit om brokjes te eten, maar alleen als ik er niet bij ben. Van de jongen krijg ik weinig te zien want die liggen meestal half onder haar en moeder communiceert duidelijk dat ik niet te dichtbij moet komen😉. Maar ik zie wel gekrioel en af en toe zijn ze ook duidelijk aan het drinken.

Ik hoop dat moeder nog wat toeschietelijker wordt maar al dat gegrom en geblaas doet sterk denken aan enkele vorige moederkatten die van begin tot eind onvriendelijk bleven. Jammer. Over de jonkies maak ik me geen zorgen. Over een tijdje kruipen ze al door de doos en zal moeder ook wel wat meer afstand nemen zodat ik ze kan aaien en met ze spelen. En als ze uit de doos zijn is het natuurlijk helemaal makkelijk…

Roodje is zonet aan zijn definitieve leven begonnen. Hij komt in een huis bij een jong stel waar al een ander – eveneens rood – katertje is. Ik heb het gevoel dat hij daar goed op zijn plaats is en een fijn leven krijgt!

Er zal nu wel niets meer komen. Diny gaat nog wel achter een aantal kittens aan maar die zijn waarschijnlijk al helemaal verwilderd en te oud om ze nog te socialiseren.

Diny komt eind van het jaar nog met haar jaarlijkse attentie. Dat zal dan ook wel het einde van onze samenwerking zijn… Helaas want het was altijd een hele fijne samenwerking!

Benieuwd hoe het volgend jaar gaat. Het gaat dan meer vanuit het asiel geregeld worden en het zal lastig worden om vervoer voor kittens/voer/medicijnen te organiseren. Als ik een auto had, was dat geen punt maar nu is het afwachten hoe het gaan zal.

Zwartje heeft het niet gehaald. De dierenarts heeft hem vanochtend in laten slapen. Diny heeft het geprobeerd met vocht onder de huid inspuiten en voeding via een spuitje maar niets hielp. Dierenarts dacht aan fip. Ik heb vroeger ooit zelf een jong katje gehad dat dezelfde verschijnselen had: geleidelijke afname van eetlust zonder dat er verder iets aan de hand lijkt totdat het beest geen kracht meer in zijn lijf heeft. Dat was ook fip dus dat zal het wel geweest zijn inderdaad.

Jammer. Het was een heel zachtaardig en aanhankelijk katje. Ik herinner me nog hoe hij de eerst dag angstig weggekropen was en toen na een tijdje opeens achter me op de bank zat. Vanaf dat moment lag hij bijna altijd bij me op schoot te slapen. Heel gezellig. Maar achteraf denk je dan dat dat vele slapen met zijn ziekte te maken had.

Over slapen gesproken: Roodje en mijn eigen oudste kat liggen hier lekker samen te pitten. Gisteravond lagen ze allebei op de vensterbank boven de verwarming. Met Roodje gaat het heel goed. Van uitgemergelde kat is die eerst naar een bollebuik-kat gegaan en daarna heeft de bolling zich verspreid naar heupen en schouders zodat het nu een gewone weldoorvoede kat is. Blijft een leuk beest!

Met het Zwartje gaat het niet goed. Toen ik ‘m ongeveer een week had, woog ik ‘m en zag toen dat hij sinds het begin niet aangekomen was maar zelfs wat afgevallen. Had ik totaal niet verwacht… (Roodje was toch het zorgenkindje?) Daarna merkte ik dat hij weinig brokjes at dus ben ik begonnen met recoveryvoer. Dat at hij wel maar kwam toch nauwelijks aan. En ook dat ging hij steeds slechter eten. Wat zalm uit een blikje: 1x maar daarna niet meer. Melkvoeding: ging een paar dagen goed maar ook dat bliefte hij sinds gisteren niet meer. Via een spuitje kreeg ik er nog wel wat in. Toen ging hij ook heel apathisch gedrag vertonen en dat was vanmorgen nog erger. Hij voelde ook koud aan. Was waarschijnlijk ook onderkoeld. Diny heeft ‘m nu mee naar de dierenarts en gaat hem daarna thuis vocht toedienen onder de huid. Afwachten dus. Maak me wel ongerust…