Zo dadelijk krijg ik een moederpoes met maar liefst 6 kittens. Zoveel heb ik er nog nooit gehad! Ben benieuwd…

Eergisteren kreeg ik ’s avonds bericht van Diny dat ze de kittens allebei had laten inslapen. Bij het ene werden bek en tong steeds lichter van kleur wat op zuurstofgebrek duidt. Ook het andere viel steeds meer af en er was geen melk meer in te krijgen. Op een gegeven moment is het dan einde verhaal…

Jammer. Het kan vlug gaan. Ik heb ze een week gehad. In het begin zag alles er goed uit maar in een paar dagen keert het beeld volledig.

Het met een pipetje/speen voeren was geen succes. Het kitten wrong zich in alle bochten en trok zijn bek steeds weg van de speen. Vannacht leek het even te gaan werken toen hij 5 seconden lang zoog maar toen was het weer een en al onwil. Vanmorgen had ik het speentje er even in toen hij zich verslikte en hard begon te proesten.

Bij het wegen bleek het kitten weer 10 gram lichter en ook het andere was 6 gram afgevallen. Diny heeft nu het hele spul opgehaald. Ze gaat ermee naar de dierenarts. Hopelijk weet die nog iets extra’s. Maar het zal er wel op neerkomen dat ze ze sondevoeding zal moeten gaan geven. Ik hoop dat het goed afloopt. Deze kittens zijn iets zwaarder dan het kitten dat doodgegaan is, dus de antibiotica heeft iets meer tijd om aan te slaan maar het blijft toch allemaal maar op hoop van zegen. Dus hier houdt het verhaal even op…

Gewichten: 268, 298 gram.

Verontrustend: het lichtste kitten is afgevallen. Vlak nadat ik ze gewogen had hebben ze nog een tijdlang bij moeder liggen drinken. Meteen daarna heb ik ze opnieuw gewogen: er bleek bij het lichtste kitten niks bijgekomen (het andere was wel 6 gram zwaarder). Dus het probeert wel te zuigen maar krijgt blijkbaar niets binnen. Diny is komen kijken en met veel gepruts en een weerspannig kitten is het gelukt via een pipetje met een speentje erop wat flesvoeding erin te krijgen. Dat ga ik dus zo dadelijk ook maar proberen.

Een paar dagen geleden schreef ik hier nog dat dit zo’n nestje was waarbij ik alleen maar hoefde toe te kijken in het begin. Dat was dus een gevalletje van voor je beurt praten…

Gewichten: 282, 289 gram.

Iets minder gewichtstoename dan gisteren maar dat kan aan het moment van wegen liggen.

Het kitten dat gisteren ook begon te proesten is nu ook aan de antibiotica. Better safe than sorry… Het proesten is trouwens niet constant: de ene keer dat ik naar boven ga is er niks te horen, de andere keer is er om de paar seconden een ploffend geluid. Het kitten drinkt trouwens nog goed en is ook behoorlijk levendig.

Gewichten: 272, 279 gram.

Nog steeds gewichtstoename dus dat gaat goed.

Verontrustend is wel dat er nog een kitten aan het proesten is geslagen (het is geen niesen, ook geen hoesten, meer een wat een plofferig geluid; hij is niet snotterig). Het kitten drinkt nog wel goed. Voorlopig goed in de gaten blijven houden.

Het kitten dat nu bij Diny is was er vannacht slecht aan toe. Het leek einde verhaal maar vanochtend zat er toch weer wat levendigheid in. Het is voor Diny erg belastend natuurlijk omdat ze ’s nachts er om de 2 uur uit moet om het beest te verzorgen. Ik hoop dat ik het met de nieuwe patiënt zelf red.

Update: kreeg net bericht van Diny dat de dierenarts het kitten dat bij haar was heeft laten inslapen. Jammer… Zo snel kan het dus gaan: de ene dag is het nog wat genies en gesnotter en twee dagen later is het beestje dood.

Nogal wat ontwikkelingen: ik had Diny naar aanleiding van het gewichtsverlies van het snotterende kitten toch maar geappt of ik het niet moest proberen bij te voeren. Maar Diny betwijfelde of dat zou werken want dan moet het kitten wel kunnen slikken. ’s Avonds kwam ze kijken. Het kitten was toen duidelijk al zwakker en futlozer dan ’s middags. Dus ze heeft het meegenomen naar de dierenarts die constateerde dat de longen vol zaten met ontstekingsdeeltjes. Het diertje is nu bij Diny thuis en krijgt van haar antibiotica en sondevoeding. Een hele klus natuurlijk: veel gepruts met dunne slangetjes door een piepklein keeltje en dat moet allemaal om de paar uur (ook ’s nachts). Ik ben blij dat zij dat doet (als het zou moeten zou ik het wel willen proberen maar ik heb niet veel vertrouwen in mijn kundigheid op dat gebied, misschien komt dat nog eens).

Telefoontje van Diny: er zit weer wat beweging in het beestje! Of het het zal redden is nog niet te zeggen maar het gaat in ieder geval een beetje de goede kant op!

Gewichten: 251, 261 gram. Met de andere twee kittens gaat het dus goed!

Nee, dit is niet dezelfde foto als gisteren.

Dit is zo’n heerlijk nestje waar je in deze beginperiode alleen maar hoeft toe te kijken hoe moeder de kids zoogt en verzorgt. Over een tijdje verlaten de jonkies de doos en wordt het wat drukker: je moet dan in de gaten houden dat ze hun behoefte op de bak doen, met ze spelen zodat ze aan mensen wennen, in de gaten houden dat ze geen gekke dingen doen, proberen ze aan mijn eigen katten te laten wennen, enz. Maar nu hoeft dat nog allemaal niet…

Nou ja wat bij dit nestje natuurlijk wel moet is de gezondheid van het gezinnetje in de gaten blijven houden. Met de niesziekte van de moeder lijkt het iedere dag wat beter te gaan. Medicatie toedienen gaat nu ook goed: moeder is gek op natvoer en als ik daar het antibioticatabletje over verkruimel wordt dat smakelijk mee verorberd! Idem de ontstekingsremmer.

Een van de kittens heeft ook nog steeds last van niesziekte en heeft daardoor ook een gewichtsachterstand. Ik ga zo maar weer eens aan het wegen om te kijken of daar ontwikkeling in zit. Nu ligt de familie vreedzaam te slapen dus die rust verstoor ik maar niet.

Gewicht gisteren: 216, 225, 175 gram

Gewicht vandaag: 233, 247, 160 gram.

Het lichtste kitten lijkt dus afgevallen. Kan een onnauwkeurigheid zijn bij het wegen, maar Diny appte dat de 175 gram van gisteren ook al minder was dan eerst, dus dat is toch wel wat verontrustend. Het heeft ook nog wel steeds snot aan de neus maar is nog wel levendig.

Leuke foto’s maken zal wel een crime worden met dit kleurenscala, maar we moeten het ermee doen…

Het is echt een verademing zo’n lieve, zachtaardige moederpoes te hebben. Dat was bij het vorige nestje wel anders! Ze zorgt ook goed voor de kittens. Diny vertelde dat het aflikken (nodig om de darmen van de kittens op gang te houden en ontlasting op te ruimen) eerst een probleem was maar dat zie ik haar nu wel doen. Van de niesziekte heeft ze momenteel ook niet echt last: nog wel snotterende geluiden en af en toe een niesje, maar haar gedrag is gewoon normaal. Vanmorgen medicatie gegeven. Dat was wel weer gepruts, maar het zit erin in ieder geval (nog maar 13 dagen te gaan😉).

Vandaag een moederpoes met 3 jongen gekregen. Vergezeld van een uitvoerige gebruiksaanwijzing want de moeder heeft niesziekte. Diny vertelde dat de bevalling (vorige week maandag – de kittens zijn nu dus 9 dagen oud) een heel drama was omdat de moederpoes zo benauwd was dat ze het gebeuren totaal niet aankon. Eén kitten heeft het dan ook niet gered. De afgelopen dagen heeft Diny er de handen vol aan gehad maar maakt moeders weer een goede indruk, al is het nog wel een behoorlijk gesnotter en moet ze de komende tijd nog behoorlijk wat medicijnen hebben.

De hele familie is dus pikzwart. Diny heeft al een beetje met nagellak zitten merken om ze uit elkaar te houden maar dat gaat dus nog een crime worden. Benieuwd of me dat toch nog gaat lukken…