Kitten 16 is binnen! Een lapje dat net als Witvoetje zo’n 9 weken oud is. Ze is wel een tikje groter maar nog wel geschikt als speelkameraadje. Gevonden in het buitengebied van Lochem. Ze was vuil en snotterig. Ze is ook wat schuw: loopt weg als je haar wilt benaderen maar als je haar te pakken blijft ze wel in je armen zitten. Ze is dus wel aan mensen gewend. Een weglopertje waar niet naar is gezocht of is ze gedumpt vanwege de naderende herfstvakantie? We zullen het nooit weten…
Witvoetje heeft zich vannacht redelijk goed gedragen. Ik was een beetje bang dat ze de hele nacht zou gaan mauwen maar dat gebeurde niet. Alleen toen ze me tegen de ochtend naar de wc hoorde gaan mauwde ze een paar minuten – gelukkig niet op de sirenestand. Toen ik vanochtend onder de douche stond schakelde ze de sirenestand wel in. Verbazingwekkend hoeveel geluid er uit zo’n klein beestje kan komen!
Ze eet niet veel maar haar gewicht was vanmorgen 840 gram, d.w.z. 15 gram meer dan gisteren. Dat zegt niet zoveel want gisteren is ze op het asiel gewogen (dus op een andere weegschaal) en ik weet natuurlijk ook niet of ze toen een volle/lege maag had. Dus de komende tijd in de gaten houden of ze voldoende aankomt. Diarrhee lijkt ze niet te hebben (ik heb tenminste niets gevonden).
Zonet was mijn broer op bezoek en daar ging ze meteen bij op schoot liggen slapen. En nu ligt ze bij mij op schoot. Dus qua vertrouwdheid met mensen scoort ze een dikke plus (dat merkte ik gisteren meteen al). Wel een beetje zielig voor Schildpadje: die is een stuk terughoudender in op schoot liggen maar die kreeg in het Witje/Roodje-tijdperk ook geen kans zich in die richting te ontwikkelen en nu weer niet.
Nestje 4 is een work in progress: Witje is nog geen 2 dagen weg en haar opvolger is alweer binnen: een zwartje met witte voetjes (met 1 zwart teentje) en een witte bef. Witvoetje dus. Nummer 15 dit jaar (als ik goed geteld heb). Ongeveer 9 weken oud (maar slechts 825 gram, dus een beetje te mager). In Apeldoorn gevonden in een doos met dekentje enz. en duidelijk aan mensen gewend. Waarschijnlijk mensen die volgende week met de herfstvakantie een paar daagjes weg gaan, zucht… Zou afkomstig zijn uit Almelo (maar onduidelijk hoe ze dat bij het asiel weten). Zat bij het asiel alles bij elkaar te mauwen (waar is mama? waar zijn mijn broertjes en zusjes?). Toen Diny haar net bracht zat ze helemaal te rillen van de stress. Dat is nu over maar ze is nog wel een beetje schrikachtig. Met Schildpadje samen gaat het goed: ze lopen een beetje om elkaar heen te draaien en mekaar te bekijken. Volgens mij snapt Schildpadje niet zo goed waarom Witvoetje zo klein is en vraagt Witvoetje zich af of Schildpadje een zusje is of een moederkat.
Nu ligt het madammeke bij mij op schoot te kijken hoe Schildpadje de krabpaal en allerlei sppeltjes demonstreert.
Vandaag wordt Witje opgehaald. Ze gaat naar het gezin van Wiep. Dat zal er een leuke huisgenoot bij hebben want het is een van de mensvriendelijkste katten die ik ooit meegemaakt. Toen ze hier kwam zat ze behoorlijk onder de stress (ze vond het wel fijn om geaaid te worden maar na 5 seconden kreeg je dan een grauw en een klap terug). Of dat kwam door het verblijf in het asiel of doordat Roodje haar te dicht op de huid zat weet ik niet, maar dat is nu helemaal verdwenen. Ze speelde de eerste dagen ook nauwelijks, maar toen ontdekte ze mijn pennen, gooide die een voor een op de grond en vermaakte zich er prima mee. Nu gebruikt ze ook andere speeltjes en, vooral sinds Roodje weg is, zijn zij en Schildpadje ook dikke maatjes: ze dagen elkaar voortdurend uit en jagen dan door de hele kamer achter elkaar aan!
Nu maar hopen dat er ook gauw iemand in beeld komt voor Schildpadje… Ik zal in ieder geval als Witje weg is zelf aan de bak moeten om madam bezig te houden! Misschien trekt ze ook een beetje naar mijn oudste kat toe. Die ziet dat drukke gedoe van dat jonge grut helemaal niet zitten maar de laatste tijd blijft ze wel vaak in de kamer zitten als ik haar naar binnen haal, dus misschien staat ze open voor meer toenadering.
Oeps, alweer een week geleden dat ik iets schreef. Dus hoog tijd weer…
Roodje is dus naar het gezin van Edith gegaan. Haar man en dochter kwamen haar ophalen. Het was prachtig te zien hoe blij het kind was (ik had haar ook een schaakboekje cadeau gegeven maar ze had zoveel plezier met de katten dat ze daar nauwelijks belangstelling voor had; zo gaan die dingen😉).
Witje en Schildpadje hebben Roodje nauwelijks gemist. Schildpadje had eigenlijk Roodje als voornaamste speelkameraadje maar nu speelt ze net zo moeiteloos met Witje. Af en toe gaat het nog wel wat ruw (want zo ‘speelde’ Roodje; zie het filmpje bij Dag 12), maar het is toch een stuk zachtaardiger. Het grappige is dat Witje nu steeds vaker het initiatief neemt om te spelen (en zelfs af en toe de ‘aanvallende’ partij is; op het filmpje is dat ook een paar keer te zien).
Gisteren zijn er kijkers geweest voor Witje en Schildpadje. Witje liet zich natuurlijk graag oppakken en aaien maar Schildpadje was spoorloos. Meestal zit ze dan gewoon in de boekenkast of in het doosje op de vensterbank maar daar was ze niet… We hebben wel een kwartier zitten zoeken totdat ik uiteindelijk voor alle zekerheid ook nog even in de groentela keek. En daar lag ze weer, lekker op d’r gemak! Achteraf herinner ik me dat ik tijdens het gebruikelijke opruimen voorafgaand aan het bezoek gedachtenloos de la had dichtgeschoven. Tja. Daarna had madam nog even de goedheid zich te laten bewonderen voor ze zich weer terugtrok (maar toen het bezoek weer weg was kwam ze natuurlijk meteen weer gezellig bij me op de bank zitten).
Toen Witje en Roodje kwamen, waren ze duidelijk een maat groter dan Schildpadje. Mar vandaag viel het me opeens op dat ze alledrie ongeveer even groot waren. Dus ik heb ze maar weer eens op de weegschaal gezet: Schildpadje was 2340 gram, Witje 2203 en Roodje ook iets van 2200 (die had natuurlijk weer geen zin om even stil te zitten tijdens het wegen). Die laatste twee zitten daarmee op zo’n 100 gram per week, dus normaal, maar Schildpadje is sinds de opname een het asiel (4 weken terug) 750 gram aangekomen, dus 175 gram per week! Blijkbaar had die toen toch wel een fikse voedingsachterstand – hoewel ik haar nooit te mager heb gevonden.
Gisteren was een drukke dag: ’s middags mijn zusje met d’r kleinkinderen (3 en 6 jaar). De kittens gedroegen zich zoals verwacht: Schildpadje verschool zich in de boekenkast, Witje liet zich wel aaien, maar trok zich terug uit het gewoel en ging op een stoel liggen slapen en Roodje genoot met volle teugen van het vrolijke gekkenhuis dat de 3-jarige ervan maakte!
’s Avonds had ik een overleg met iemand van de schaakclub. Roodje kwam er meteen bij: eerst krabde ze aan de broekspijpen van het bezoek en toen dat niet meteen aandacht opleverde, plantte ze zich pontificaal op de papieren die op tafel lagen… Die zorgt dus wel dat ze geen aandacht tekort komt!
Terwijl ik dit zit te schrijven krijgen ik een appje van Diny (die dus terug is van vakantie) dat ze met Edith voor morgenmiddag een afsopraak probeert te maken voor de overdracht van Roodje. Dus meteen maar even een afscheidsfotootje van ons aandachtsjunkie!
Al een tijdje niet gepost dus het wordt weer eens tijd!
Vanmorgen is Jeannette (valt in voor Diny) met Schildpadje en Roodje naar de dierenarts geweest: Roodje moest nog gechipt en Schildpadje nog geënt. Bovendien had ik bij Schildpadje een paar dagen geleden nog een fluitend geluidje in de ademhaling gehoord dus dat wilde ik ook nog even gecheckt hebben. Maar de dierenarts hoorde niks dus het zal ook wel niks geweest zijn.
Voor de rest gaat het ook goed. Zondag had ik Witje meegenomen naar mijn moeder om haar te laten zien (natuurlijk werd ze hartstikke mooi gevonden) en daar was ze meteen op haar gemak: ze snuffelde in alle hoeken en gaten van de kamer en heeft verder het grootste deel van de tijd midden in de kamer helemaal uitgestrekt liggen slapen.
Ze wordt trouwens steeds speelser, voornamelijk met pennen. Vanochtend was ik wat aan het opschrijven en dan komt ze daar meteen op af om tegen de pen te tikken. Op het filmpje is ze ook met een penachtig voorwerp (ik weet zelf niet wat het is) aan het spelen. Ze is wel een kwartier zo bezig geweest.
Jeannette zei dat er iemand was die belangstelling had dus je hebt kans dat ze gauw weg is!
Roodje en Schildpadje zijn nog steeds dikke vrienden (die ik iedere dag wel een keer uit elkaar moet halen omdat ik het wederzijdse gegrom zat ben). Ik merk ook dat Witje soms even meespeelt. ’s Ochtends doe ik vaak het kattenluikje even dicht en laat ze op de gang. Vandaaar kunnen ze de rest van het huis (slaapkamer, douche, berging) verkennen. Schildpadje is daar het ondernemends in. Roodje is voornamelijk geïnteresseerd in de brokjes van mijn eigen katten die op de gang staan. Eigenlijk vindt ze die helemaal niet lekker, maar als ik haar er weghaal gaat ze wel heerlijk ontevreden mauwen.
Schildpadje is niet zo’n dozenkat. Volgens mij is dit de eerste keer dat ik haar in een doos zie. Voorheen ging ze weleens bovenop de plant liggen die ernaast staat dus dit is wel een vooruitgang.
Deze foto geeft aardig de verhoudingen weer zoals die nu zijn: Roodje en Schildpadje zijn dikke maatjes (de dagelijkse vechtpartijen moeten we maar als Roodjes opvatting van wat vriendschappelijk gestoei), Witje hoort er ook graag bij maar geeft toch net wat meer voorkeur aan een mens. Ten opzichte van een week geleden is er dus best wat ten goede veranderd!
Roodje gaat naar het gezin dat er afgelopen maandag was! Dat is een prima match: ik weet zeker dat de kat het daar naar zin gaat hebben (en hopelijk ook 24 jaar worden) en dat iedereen daar er veel plezier aan gaat beleven. Jammer dat ze Schildpadje niet erbij nemen maar dat is zo’n makkelijk beest dus daar vinden we ook wel een goede bestemming voor!
Zoals veel katten drinkt Witje het liefst ergens anders uit dan uit een bakje… Het gaat trouwens erg goed met haar. Ze speelt volop. Het liefst met pennen die ze overal uit pennenbakjes vist en dan op de grond gooit. Zij en Schildpadje jagen ook veel achter elkaar en soms doet ze zelfs een spelletje met Roodje (die zit dan op de krabpaal, Witje eronder en dan maar slaan naar elkaar). Het gegrauw tussen die twee lijkt helemaal verdwenen.
Zojuist vond het gebruikelijke ochtendgevecht plaats tussen Roodje en Schildpadje. Het zag er nogal komisch uit: ze zaten op hun gemak naast me op de bank en Schildpadje had opeens zin in vechten. Dus oortjes in de nek, grommen en poot dreigend uitsteken. Roodje dus ook, maar die had eigenlijk geen zin, dus na een paar wederzijdse brompartijen en uithalen droop Roodje af. Dus dat is wel een hele vooruitgang vergeleken met de vorige dagen!
Nu richt Schildpadje zijn ‘agressie’ op Witje. Die vindt het blijkbaar wel leuk. Ze spelen een beetje verstoppertje door de kamer en als de een de ander ziet, sluipt-ie ernaartoe en volgt er een korte jachtpartij. Het is mooi te zien dat Witje dit soort dingen nu ook leuk vindt!
Gisteren waren er kijkers: een druk, leuk gezin met 3 kinderen. Roodje genoot ervan, Witje vond het ook prima maar mengde zich niet zo in de drukte; voor Schildpadje was het een beetje teveel van het goed, dus die verstopte zich. Voor mij was het gedrag van Roodje en Witje totaal nieuw: de meeste kittens die bij mij zijn opgegroeid balanceren tussen bangheid en nieuwsgierigheid als ze een nieuw gezicht zien; en als ze meerdere nieuwe gezichten tegelijk zien zoeken ze toch wel gauw een veilig plekje (dus zoals Schildpadje). Roodje en Witje dus niet! Blijkbaar zijn ze grootgebracht in een omgeving met veel kinderen die veel aandacht aan hen besteedden. Toch vreemd dat er dan geen eigenaren zijn komen opdagen…
Het was uiteraard moeilijk voor het gezin om te kiezen. Witje is natuurlijk betoverend mooi wit en knuffelig maar zal waarschijnlijk niet goed aarden in de drukte (volgens mij; gisteren trok ze er zich ook wat uit terug). Voor Roodje is drukte geen bezwaar (integendeel denk ik) maar ze lijkt heel erg op de oude kat van het gezin en dat voelde minder prettig aan. Dus dat is een moeilijke keuze die ze moeten maken. Misschien willen ze er een tweede kat bij. Dat zou dan Schildpadje zijn. Die liet zich nu wel nauwelijks zien maar het is een kat die niet over zich heen laat lopen en niet bang is. Ook heeft ze graag aandacht, dus die zal (denk ik) in het gezin na een paar dagen ook wel haar plek vinden… Ben benieuwd, ik heb er in ieder geval een goed gevoel bij!
Inmiddels heeft zich de tweede ronde van de match Roodje-Schildpadje voltrokken. Wederom naast me op de bank, wederom op initiatief van Schildpadje en wederom had Roodje er geen zin in. Dus nu liggen ze lekker naast elkaar te chillen…
