Dit is zo’n beetje de routine aan het begin van de dag: de kittens razen door de kamer terwijl ik mijn ding doe. Daarna ga ik aan de koffie en komen ze bij mij uitrusten.
Bijzonder van dit nestje is dat er bijna altijd 3 bij elkaar liggen en 1 apart. Het is ook niet altijd dezelfde die apart ligt; ze doen het allemaal weleens. Ik heb dit bij andere nestjes nooit zo sterk meegemaakt.
Gewichten d.d. 19 september:
Met die gewichten zit het wel goed! De kittens voelen ook ‘goedgevuld’ aan: in het begin voelde je de ribbetjes goed, nu zijn het vooral bolle buikjes die je voelt.
Witnekje (het katertje) is nu het zwaarste. Zou het zo zijn dat nu het geslachtsverschil merkbaar wordt? Witnekje is ook de fanatiekste vechtersbaas. Bij een van mijn vorige nestjes had ik ook al het idee dat de katertjes het meest ‘vochten’ (bij de vrouwtjes was het minder serieus en leek het meer op spelen).
Zojuist zat mijn oude kat in een doos. De kittens stonden eromheen. Af en toe legden ze hun pootjes op de rand waarop de oude kat overeind kwam en ze met haar poot wegjoeg. Maar ik geloof dat ze het eigenlijk best leuk vond.
Vanmiddag zijn er mensen voor Grijsje geweest. Die verstopte zich echter onder de kast en achter de verwarming. Het kostte behoorlijk wat moeite om haar te pakken te krijgen. Ze was niet echt bang maar waarschijnlijk wel onder de indruk van de plotselinge drukte. Bovendien was de hele familie druk aan het spelen op dat moment dus het adrenalinegehalte was hoog… Ik hoop dat het bezoek toch een goede indruk heeft kunnen krijgen want ik denk dat het wel een goede match is!
Toen het bezoek weg was kwam ze natuurlijk meteen bij me zitten en had ik er verder geen kind aan…
Mijn huis heeft weinig zoninval. Alleen in het voor- en najaar als de zon laag staat kan-ie binnenkomen. De kittens hebben het natuurlijk meteen ontdekt!
Vandaag vergeten foto’s te maken. Alles ging zijn gangetje. Koetje en Witnekje kwamen uit zichzelf bij mij op schoot.
Er kwam vanavond een appje van Diny dat ze iemand had die wilde komen kijken. Waarschijnlijk heeft ze belangstelling voor Grijsje.
Mijn oudste kat is niet echt blij met al dat jonge grut over de vloer. Ze heeft een veilig hoog plekje gekozen zodat ze alles kan overzien en niet al dat geren en gespring om zich heen heeft. Ongelukkig genoeg moet de kittens daar nou net altijd langs als ze van boven naar beneden moeten maar het gaat goed.
Trouwens wel een verschil met toen ik mijn eerste nestje had: toen was het een en al geblaas en gegrom naar de kleintjes…
Dit was eigenlijk niet de bedoeling maar de oude katten laten toe dat de kittens hun voer jatten…
Vorig jaar heb ik trouwens wel meegemaakt dat er nogal wat haat en nijd was van mijn katten jegens de kittens maar dat er toch vreedzaam uit dezelfde bak gegeten werd.
Iedereen vecht. Alleen Grijsje houdt zich erbuiten.
Vijf minuten na de strijd…
Koetje is onze spring-in-het-veld en daardoor ook het ongrijpbaarste. Maar die laat zich nu ook op schoot nemen. Toen ik haar gisteren oppakte, merkte ik al dat ze heel ontspannen in mijn hand bleef liggen (daarvoor ging haar hartje als een gek tekeer).
Nog maar eens een stilleven met slapende katten.
De socialisatie gaat echt goed: als ze hun gekke 5 minuten hebben is er natuurlijk geen land mee te bezeilen, maar daarbuiten kun je rustig maar ze toelopen en ze oppakken. Ze reageren ook als je ze roept (niet dat ze dan komen…) en gaan ze gewoon vlak bij je liggen slapen.
Dat is wel heel anders dan drie dagen geleden!
Iedere dag worden de kittens een stukje socialer. De pluizebolletjes doen het het beste!
Vanavond kwamen ze allemaal gezellig bij me op de bank!
Gewichten d.d. 12 september:
Gisteravond had Zwartnekje opeens een rood oog. Volgens mij ziet een ontsteking er anders uit (meer dichtgeplakt en vuil) dus misschien is ze erin gekrabd tijdens een van die wilde spelletjes die ze tegenwoordig doen.
Zo zag het er vanmorgen uit. Lijkt me iets minder geworden.
Diny komt zo dadelijk met oogzalf.
Ziet er toch wel behoorlijk acrobatisch uit…
Vanavond legde ik Zwartnekje bij me op schoot maar die bleef niet echt liggen. Maar het leuke was dat Witnekje uit zichzelf erbij kwam en die ging – nadat ik hem een tijdje geaaid had – lekker liggen slapen! Weer een mijlpaaltje. Witnekje is wel een vreemde kat. Beetje schuchter maar vindt het toch wel fijn om bij mensen te zijn. Het andere pluizebolletje, Grijsje dus, is wat brutaler maar net weer een beetje minder mensgericht.
Zomaar wat foto’s:
