Oorlog en vrede. Links zijn Cooper en Siepie elkaar aan het vermoorden, rechts rusten Muis (nieuwe naam voor Loki/Schildpadje) en Vlekje.
Cooper en Siepie zijn trouwens dikke maatjes: het ene moment vechten ze elkaar de tent uit, het volgende liggen ze lepeltje-lepeltje te slapen.
Vlekje en Siepie zijn inmiddels helemaal in de groep opgenomen maar vaak zie ik ze toch met zijn tweetjes samen spelen of slapen.
Blijft leuk zoals ze samenklitten rond de tablet. Vlekje en Siepie zijn hier trouwens niet zo erg in geïnteresseerd. Misschien is dit erfelijk bepaald of misschien zijn ze inmiddels te oud om die interesse nog te ontwikkelen.
Vrijdag weegdag:
Cooper is maar 95 gram aangekomen dus dat is een beetje weinig. Ligt waarschijnlijk aan een teveel aan beweging. Misschien heeft de komst van met name Siepie (die een stuk zwaarder en ook wat groter is dan hem) ook wat stress veroorzaakt die de gewichtstoename wat drukt. Ondertussen gaat het echter heel goed tussen die twee en lijkt er geen sprake van een machtsstrijd.
Over Vlekje maak ik me wat zorgen. Gisteren was hij wat aangekomen maar nu is hij weer terug op zijn gewicht van eergisteren. Hij heeft een hele opgeblazen buik die maar niet minder wordt en gisteren aan het begin van de avond deed hij grote moeite te poepen zonder dat er iets uit kwam. Diny heeft hem iets laxerends gegeven waarna het poepen wel lukte. Vnochtend leek de buik iets minder opgezwollen, maar nu lijkt het weer wat meer. Eerst dachten we dat het kwam doordat hij moeite had met de overgang van vloeibaar naar vast voedsel: het idee was dat hij teveel sabbelde aan brokjes en daardoor lucht binnenzoog die zorgde voor de bolle buik. Maar vanochtend zag ik dat hij kauwde op de brokjes zoals het hoort en ze zonder verder gesabbel op at. Dus nu is het de vraag: waar komt die bolle buik door?
Cooper is tussen de nieuwelingen nu prima op zijn gemak!
Vlekje en Siepie zijn goed op hun gemak. Siepie slaapt nu bv. òp de tafel in plaats van eronder. Wel mixen de oude en nieuwe kittens nog niet zo goed: nog steeds wordt er af en toe geblaasd en gegromd.
Ik heb het idee dat de nieuwe kittens een stuk rustiger zijn dan de oude. Zojuist waren ze bv. alle 6 druk aan het spelen, maar nu liggen Vlekje en Siepie rustig te slapen terwijl de andere 4 nog als gekken door de kamer stuiven.
Vlekje heeft nog steeds zijn bolle buik. Ik zie hem wel af en toe eten en hij is ook aangekomen.
De nieuwe kittens zijn gearriveerd:
Het zijn 2 broertjes. Ik noem ze voorlopig maar Vlekje en Siepie. Ze zijn geboren op 1 mei, dus net zo oud als de anderen. Ze zijn met een keizersnee ‘gehaald’. Moeder is een schuwe zwerfkat die haar kinderen niet wilde voeden en daarom zijn ze met de fles grootgebracht. 3 andere kittens van het nestje hebben het niet gered. Dit zijn dus de survivors!
Kennismaking met mijn andere kittens verliep vrij soepeltjes: wat geblaas en gegrom en hoge ruggetjes maar daarna gewoon gesnuffel. Vlekje beweegt zich al vrij door de kamer en speelde al even met een propje. Siepie is wat terughoudender. Die trok zich meteen terug op een van de schapjes onder de tafel om vandaaruit de boel te bekijken. Nu ligt ze op het andere schapje, nog wat meer verborgen. Daar gaan we hem zo maar eens vandaan halen…
Vlekje is een moeilijke eter zei Diny: eet wel brokjes die je op de vloer gooit maar als ze in een bakje zitten sabbelt ze er alleen opu67u7iuu8ijjk n vbvb (komt wel op schoot en zit aan je toetsenbord!). Door het gesabbel zuigt ze veel lucht binnen en heeft daardoor echt een opgeblazen buik. Ik ga zijn gewicht dus maar even goed in de gaten houden en kijken of ik iets aan de eetgewoonten veranderen kan.
Na ruim een uur op het schapje onder de tafel kwam Siepie dan toch uit zichzelf te voorschijn en verkende voorzichtig een deel van de kamer. Heel aarzelend. Momenteel (hij is nu 4 uur hier) is hij nog steeds niet op zijn gemak. Ook naar mij toe is hij nog erg wantrouwend: zojuist nam ik hem op mijn arm; dat liet hij wel toe maar wel brommend en zodra hij weg kon was hij weg. Nou ja, ook wel voorstelbaar dit gedrag: een vreemde omgeving, ineens een heleboel andere katten om zich heen…
Vlekje is een stuk minder terughoudend. Die lijkt heel erg op Schildpadje (ook qua formaat): terwijl ik dit zit te typen ligt hij lekker ineen gekruld op mijn borst te slapen. Ook speelt hij onbekommerd met bolletjes en propjes. Alleen met de andere katten stoeien wil nog niet zo.
Cooper heeft zijn propje zilverpapier teruggevonden. Duidelijk dat dit van hem is en dat niemand anders eraan mag komen!
Dit is 10 minuten later. Witvoetje is nu de eigenaar van het propje! Cooper kijkt toe. Hij zou het wel af willen pakken (hij is tenslotte de dominante kater en het propje is toch van hém) maar durft het niet. Grappig hoe zoiets werkt, maar echt begrijpen doe ik het niet.
Update: een half uur later heeft Cooper zijn propje terug. Zwartje kijkt toe en wil het zich ook weleens toeëigenen…
Vanochtend kreeg ik een appje van Diny. Of ik 2 kittens over wilde nemen van een gastgezin dat op vakantie gaat. Ik heb ja gezegd, dus morgen heb ik er weer 6. De nieuwe kittens zijn iets ouder dan die ik nu heb. Ik ben benieuwd hoe ze allemaal op elkaar reageren…
Cooper in de weer met een propje zilverpapier. Sommige katten zijn daar gek op, zo ook Cooper. Hij gromt als de andere kittens komen kijken wat hij heeft en wil absoluut niet dat zij er ook mee spelen.
Update: nu is hij het propje kwijt…
De kittens hebben nu de bovenste plank van mijn bergrek (= hun klimrek) bereikt. Hoe weet ik niet precies maar vermoedelijk via de mandjes die links hangen. Die heb ik nu maar weggehaald want afdalen via de mandjes wordt een linke bedoening en vanaf de plank helemaal naar de grond springen is ook zowat…
Maartje is eindelijk bij José! De sterilisatie waarvoor Diny haar vorige week bij me had opgehaald liet langer op zich wachten dan de bedoeling was omdat haar melkklieren nog erg gezwollen waren en er daardoor kans was dat er na de operatie een infectie zou optreden. Daarna moest ze nog een aantal dagen in het asiel blijven ter observatie maar afgelopen woensdag kon José haar dan toch ophalen. Maartje lijkt haar kittens niet te missen en heeft een eigen plekje gevonden op een kast vanwaar ze haar nieuwe omgeving goed kan overzien. Nog even wennen aan de hond maar dat komt wel goed!
En dit is Moos op zijn nieuwe plek! Volgens Anna heeft hij het prima naar zijn zin en daar lijkt het wel op: hij is lekker gefocust op zijn speeltje en gedraagt zich alsof de hele ruimte van hem is!
Net weer een half uur zitten zoeken naar een spoorloos kitten…
De kittens hebben hun energie herwonnen. En hun nieuwsgierigheid neemt steeds meer toe. Dat komt slecht uit als je snel wat wil afdrukken want de dames en heren springen op je toetsenbord en grijpen ieder vel papier dat uit de printer dwarrelt. Ze even aan de andere kant van de kamer zetten helpt niet want ze zijn sneller terug op de plek des onheils dan jijzelf. Nou, dan moeten ze maar weer even naar de kittenkamer verbannen worden…
Vrijdag weegdag:
Gaat goed!