Een vredig tafereeltje… Maar zo was het vanochtend niet: Roodje zat op een vreselijk fanatieke manier achter Schildpadje aan (die zich trouwens goed weerde en af en toe in de tegenaanval ging). Op een gegeven moment heb ik maar ingegrepen door Roodje tamelijk hardhandig uit het gevecht te trekken en op harde toon toe te spreken (natuurlijk snapt zo’n beest dat niet echt maar het is uit de vechtmodus). Daarmee was het niet meteen over maar wel wat minder.

Wat later zat Roodje bij mij op schoot en liet zich lekker aaien. Tevreden gespin totdat Witje in de buurt kwam: toen was het meteen gegrom, geblaas en slaan van de kant van Roodje. Het lijkt jaloezie: als ze aandacht krijgt en een ander komt erbij ziet ze dat meteen als een potentiële aandachtsdief.