Toen ik de kittens vanochtend uit de kiittenkamer liet, had ik het idee dat Witvoetje wat wankel op haar poten stond. Maar ze leek wel wat opgewekter: kwam tamelijk enthousiast naar me toe en keek wat opmerkzamer uit haar ogen (dat laatste is misschien inbeelding van mij). Voeding ging er weer vrij moeizaam in, maar toen ik haar wat later het speciale water toediende ging dat opeens heel soepeltjes! Ze is ook wat beweeglijker dan gisteren. Toen heeft ze de halve dag op de leuning van de bank gezeten, nu ‘ontsnapte’ ze bv. met Zwartje mee de gang op toen ik de deur opendeed. Ook krabde ze aan de krabpaal en wat later sprong ze er bovenop en sloeg vandaar naar Zwartje die haar van onderen belaagde. Dus er is vooruitgang!

Zwartje baalt er natuurlijk van dat zijn zusje nauwelijks sjoege geeft als hij met haar wil spelen. Dus hij richt al zijn energie op mij: hij volgt al mijn bewegingen, loopt me overal achterna, klimt in mijn broek en ‘vecht’ met mijn hand. Dat doet hij trouwens heel netjes: ik voel zijn nagels en tanden wel, maar mijn handen blijven helemaal kras- en sneevrij. Als ik de gang op ga, doe ik geen pogingen meer hem in de kamer te houden. Hij loopt rustig mee, verdwijnt in de berging om rond te struinen tussen alles wat daar staat of glipt de slaapkamer in en snuffelt wat aan mijn oude kat die daar meestal op het bed ligt. Vandaar kan hij ook naar buiten maar daar heeft hij nog geen serieuze poging toe gedaan.

Witvoetje is in de loop van de dag verder opgeknapt. Zie de foto hierboven en vergelijk met die van gisteren. Vanmiddag heeft ze wat geweekte glutenvrije brokjes gegeten (die vinden ze lekkerder dan gewone brokjes) dus dat is een eerste stap naar het weer zelfstandig eten!

En vanavond at ze ook weer harde brokjes. En speelt ze weer volop met Zwartje. En geeft ze weer invulling aan het begrip kattenkwaad… Ik geef ze zo dadelijk en morgenochtend nog wat speciaal voer en probeer haar ontlasting in de gaten te houden en dan geloof ik het verder wel!