Morgen krijgen de kittens hun eerste enting bij de dierenarts van het asiel. Maartje gaat dan ook mee om gesteriliseerd te worden en gaat vandaaruit naar haar nieuwe eigenaar José (en naar haar nieuwe vrijheid!). Dat wordt dus een dubbel afscheid: voor mij van Maartje en – wat belangrijker is – voor Maartje van haar jongen. Ik blijf dit altijd heel vervelend en onrechtvaardig vinden maar het moet toch gebeuren. Troost is dat Maartje over een paar weken helemaal opgaat in haar nieuwe bestaan en nauwelijks nog weet heeft dat ze ooit jongen gehad heeft (tenminste dat idee had ik bij mijn eigen katten toen hun jongen de deur uit waren). Troost is ook dat ze een goed onderdak heeft gekregen en een fijn leven tegemoet gaat!

PS: Het is natuurlijk ook een afscheid van de kittens van hun moeder maar mijn ervaring is dat die nauwelijks merken dat hun moeder weg is…

Vanavond lag opeens de hele familie bij Maartje te drinken. Dat had ik al zeker een week niet meer gezien. Ik denk trouwens niet dat ze nog veel melk heeft. Maar het is een soort galgenmaal voor de kittens dus.