Dit was de situatie gisteren. De heren waren nogal afstandelijk tegen elkaar en als ze te dicht in elkaars buurt kwamen begon Roodje te blazen en te slaan.

En dit is de situatie vandaag. Het zijn allebei meer mensenkatten dan kattenkatten en ik heb het idee dat ze nog steeds niet veel boodschap aan elkaar hebben, maar het is wel fijn dat ze in ieder geval elkaars warmte opzoeken.

Zwartje heeft nog steeds iets schrikachtigs/bangelijks. Als je op hem afkomt loopt-ie meteen weg, ook al weet hij dat ik het ben en hij niets vrezen heeft. Soms doet hij dat trouwens ook als spelletje. Dus dat wordt weer leuk als er kijkers komen🙄!

Dat neemt niet weg dat hij een ontzettende schootkat is: als je de krant leest of tv kijkt komt-ie meteen bij je. Daarbij heeft hij ook de neiging je wangen af te likken (vanwege het zout?) en aan je oren en mond te knabbelen. Raar beest! Roodje is evenzeer een echte schootkat maar wat minder ‘invasief’…

En toen waren er twee…

Ook een katertje van een week of 8. Maar deze is wat molliger gebouwd. Weer een beestje dat duidelijk aan mensen gewend is. Was de eerste uren wel wat verstopperig en vijandig tegenover Roodje maar ze liggen nu allebri op mijn schouders te spinnen. Ik ben benieuwd of ze morgen met elkaar gaan spelen!

Een 1-persoonsnestje. Een katertje van ca. 8 weken oud dat overduidelijk aan mensen gewend is. Voelde zich ook niet helemaal vreemd of angstig toen Diny hem net gebracht had. Een beetje scharminkelig (iets meer dan 600 gram) maar de vermoedelijke moeder was ook nogal petieterig. Diny zei dat hij nogal slecht at maar daar bleek hier niets van: in de 2 uur dat-ie hier is heeft-ie al 2x flink brokjes zitten schrokken! Heeft een paar dagen buiten rond gelopen en heeft daar een flinke wond onder de kin en behoorlijk wat vlooien aan overgehouden. Maar de wond is droog en er lijkt al een korstje op te zitten dus dat zou snel goed moeten komen. En tegen de vlooien heeft hij ook wat gehad dus die zullen wel snel uitsterven.

Een leuk beestje dus. Ik hoop dat mijn eigen katten ‘m een beetje accepteren dan heeft hij wat gezelschap!

De kittens zijn vanmorgen naar het asiel gebracht. Vangen in de vangkooi ging heel soepel: Siepie ging stapje voor stapje steeds dicht naar het lokvoer en stapte toen op het mechanisme dat de klep liet vallen.

Jammer dat het niet gelukt is Siepie ’tam’ te krijgen. De laatste dagen ging het steeds wat beter: gisteravond kwam ze weer op de leuning van de bank zitten en ze kwam ook steeds vaker aan mijn vingers snuffelen (natuurlijk in de hoop op voer). Ik heb het idee dat met een paar dagen extra het gelukt zou zijn!

Overmorgen gaan de kittens naar het asiel om te worden ‘geholpen’ (tegenwoordig wordt dat ook wel ‘geneutraliseerd’ genoemd). Waarschijnlijk blijven ze daar ook en worden van daaruit geplaatst. Ik vind het wel jammer want ik vind het altijd leuk om te zien naar wie ze toe gaan. Maar ja, het schuwe kitten laat zich vast niet zien als er hier iemand komt en raak ik op die manier nooit kwijt.

De schuwheid wordt trouwens wel een beetje minder. Een paar dagen terug zat zijn maatje bij mij op schoot en toen kwam hij even op de leuning van de bank zitten. Hij eet ook natvoer uit mijn hand en ik kan hem daarbij zelfs even aaien (1 seconde). Als ik hem nog 3 maanden heb, komt-ie waarschijnlijk wel uit zichzelf bij me op schoot (denk ik), maar dat duurt natuurlijk veel te lang (en de nieuwe eigenaar zal er ook wel weer een paar maanden in moeten steken om hem ’tam’ te krijgen.

Het is trouwens wel een heel zachtaardig beest. Als ik er een derde kat bij zou willen hebben, zou-ie wel mogen blijven…