Siepie is het eerste kitten dat De Oude Kast heeft weten te bedwingen. Zie de lichtpuntjes op de foto. Hij voelt zich wel wat meer op zijn gemak maar van toenadering naar mij is maar weinig sprake. Ik kan hem verleiden met voer op mijn vingers en als-ie onder Witkopje tussen planten zit mag ik hem aaien maar that’s it!

Witkopje blijft een leuk ding. Ze begint nu ook wat meer te spelen (waarschijnlijk kende ze het fenomeen speeltjes nog helemaal niet). Ze vindt het nu ook fijn om opgepakt te worden, waarschijnlijk omdat dat gepaard gaat met geaaid worden en omdat ze dan vanaf een hoog punt lekker rond kan kijken. Maar lang houdt ze dat niet vol en dan wil ze weer weg. Een echte schootkat is ze niet. Af en toe komt ze bij me liggen maar ook niet lang. Maar als het kouder wordt en ze ergens is waar ze geen medekat heeft om tegenaan te liggen, kan dat veranderen. Wel komt ze altijd naar je toe als je binnenkomt: even kopjes geven, strijken langs je benen en aangehaald worden. Ik vind dat wel een prettige eigenschap bij een kat.

Siepie vanochtend bevrijd uit de kooi. Ik moest weg en hij was erg onrustig. Daarom vond ik het niet verantwoord hem alleen opgesloten te laten. Gisterochtend was hij ook niet te houden: proberen zich eruit wringen, voerbak een paar keer om, water idem. Op het laatst had hij zijn kop en een poot tussen de tralies van de bovenkant door geperst en tegelijk het deurtje open getrapt. Het zag er eng uit. Dus ik gauw handschoenen aan om hem te bevrijden maar toen had hij zichzelf alweer bevrijd. Daarna zat blijkbaar de schrik er goed in want de rest van de dsg had ik er geen kind meer aan! In de loop van de dag lukte het me hem geleivoer van mijn hand te laten likken. Meneer liet zich ook aaien en begon uiteindelijk ook te spinnen. Dus er is vooruitgang geboekt!

Niettemin was-ie eenmaal uit de kooi toch weer behoorlijk schichtig. Maar ik kon hem toch dichter benaderen dan daarvoor. Vanmiddag zat hij achter de planten en vanuit die veilige positie durfde hij wel weer voer van mijn vingers te likken. Ik mocht zelfs mijn arm tot achter de planten steken om hem te aaien. Mijn hoop is nu dat de angst de komende dagen verder afneemt en dat-ie uit zichzelf bij me komt…

Met de socialisatie van Siepie lukt het niet erg. Hij is wel wat minder schuw dan in het begin maar hij blijft toch van me weglopen. Via de hengel met hem spelen lukt nog wel maar als ik dan dichterbij wil komen, is hij meteen weer weg. Daarom heeft Diny vandaag een caviakooi gebracht. Daarin is-ie in ieder geval letterlijk binnen handbereik en kan er dus een poging gedaan worden hem daaraan te laten wennen. Het vangen om ‘m in die kooi te krijgen was trouwens wel even een dingetje. Tenslotte kregen we hem achter de verwarming en toen hij vandaar wilde wegglippen, kreeg ik nog net een poot te pakken. Dat kwam me te staan op een paar harde beten in mijn vinger waarvan er een door mijn nagel ging. Toch maar niet lodgelaten… Hopelijk gaat het niet ontsteken.

In de kooi heb ik hem wat kunnen voeren van een stick met geleivoer. Het laatste restje heeft-ie zelfs van mijn vinger gelikt. Maar toen ik het later nog eens probeerde, vertikte hij het van mijn vinger te eten.

De kittens lekker bij elkaar liggend. Dit is eigenlijk de eerste keer dat ik ze samen zie liggen en ook de eerste keer dat Siepie zich midden in de kamer bevindt. Voor de foto had ik redelijk ingezoomd en toen ik erna een stap na voren verdween Siepie weer achter de verwarming. Maar toch: t.o.v. gisteren zit er vooruitgang in. Witkopje is geen probleem meer. Die laat zich aanhalen en alles. Ik kan haar nu ook oppakken (vind ze nog wel een beetje raar). Als ik op schoot neem, blijft ze even zitten dus daar moet ze ook nog aan wennen.

Witkopje heeft nu ook niet meer zo’n opgezwollen buik. Wel heeft ze vanmorgen flink overgegeven en had ze dunne ontlasting. Ik ga er vanuit dat dat het effect is van de Nextgard.

Toen ik vanochtend de kattenkamer binnen kwam, trippelde Witkopje meteen spinnend op me af! Ze (het is volgens mij idd. een ‘ze’) is nog wel een beetje schrikachtig maar dat gaat er ook wel af. Waar ik me echter zorgen over maak, is dat ze een ontzettend opgeblazen buik heeft. Doet me denken aan Vlekje die ik in juli vorig jaar had en die we moesten laten inslapen… Hopelijk is het een wormenbuik. Ik heb haar vanmiddag ook Nextgard gegeven (tegen wormen en vlooien), hopelijk helpt dat.

Siepie boekt geen vooruitgang. Die blijft maar van me weglopen. Maar wie weet slaat die misschien ook als een blad aan de boom om.

Even voorstellen: Witkopje en Siepie (sorry, ik ben niet origineel met namen). Deze twee keeg ik gisteren. Ze zijn gevangen in Vorden. Er loopt nog een derde uit het nest maar die hebben ze nog niet te pakken kunnen krijgen.

Ik denk dat ze van boerderij afkomen, geboren in een schuur of zo. Ze kennen wel mensen maar laten zich niet makkelijk vangen of oppakken. Ik maakte de fout ze beneden uit de kooi te willen halen (ze leken heel rustig en mak🤔). Dat kwam me op een paar fikse halen van Witkopje te staan, die ook meteen ontsnapte… Siepie kreeg ik wat steviger in mijn greep en die konden we ook vlooiendruppels in de nek toedienen en naar boven transporteren. Daarna ben ik nog een paar uur in de weer geweest om Witkopje te pakken te krijgen. Op een gegeven moment zag ik haar helemaal niet meer, zelfs niet op de bekende verstopplekjes. Uiteindelijk bleek ze via de gordijnen op de boekenkast geklommen, zie foto. Dat had ik nog geen ander kitten zien doen (de gordijnen zijn vrij glad en bieden weinig grip). Daarmee had ik haar (of is het een hem?) nog niet. Pas toen ze zich bij de pannendraaischijf in het keukenkastje verstopt had, wist ik haar (met handschoenen aan) te pakken en naar boven te brengen.

Vandaag zijn ze nog steeds erg schichtig. Witkopje is het meest nieuwsgierig. Die heb ik wat kunnen laten snuffelen aan mijn hand voor ze wegschoot. Maar voor de rest vlucht ze van de ene kant van de kamer naar de andere. Ze spint trouwens wel.

Siepie schiet al weg als je op minder een meter komt. Die gaat dan meestal onder de verwarming zitten. Ze is minder heen en weer schieterig dan Witkopje en meer geneigd zich te verbergen (‘als ik de enge man niet kan zien, ziet hij mij ook niet’).

Update 3 uur later:

Witkopje liet net een klein beetje aaien en is ook wel geïnteresseerd in de hengel, zie filmpje:

Erg bezienswaardig is het niet. Over een paar dagen zal ik een soortgelijk filmpje maken. Als het goed is zal ze dan een stuk enthousiaster zijn!

Siepie laat ik maar een beetje met rust voorlopig. Ik gok erop dat ze als ze ziet dat Witkopje het niet eng meer vind wel uit haar schulp zal kruipen!

Lapje is gisteren opgehaald. Dat had nogal wat voeten in de aarde: eerst werd de ophaaldag verzet, daarna was er onduidelijkheid over het tijdstip, daarna deelde de nieuwe eigenares mee dat ze niet kon en dat haar vader Lapje zou ophalen, tenslotte belde Diny dat haar man corona had en zij dus niet kon komen en de papierwinkel bij het asiel geregeld zou worden. Zo geschiedde… Nu ben ik dus weer kittenvrij (wel even wennen) en zet ik een punt achter dit nestje.

Vanmiddag zijn de kijkers voor Lapje geweest en ze waren/was meteen verkocht! Had ik ook wel verwacht. Het waren weer mensen met ervaring met honden en katten dus dat komt helemaal goed!

Ze wordt trouwens morgen al opgehaald. Dat zou eerst pas na het weekend zijn maar er ging iets niet door dus het kon eerder. Vind ik ook wel fijn want hier zit het beest ’s nachts in d’r eentje boven en dat is niet echt leuk. Maar het wordt dus weer stil in huis… (tot de volgende kittenlichting als die er komt).

Schildpadje is gisteren afgereisd naar Alphen aan de Rijn. Een leuk echtpaar, allebei kattenliefhebbers, huis met tuin aan doodlopende straat, nog een andere speelse kat: ideaal dus! Daar ben ik dus weer heel blij mee!

Lapje heeft nu dus geen speelkameraadje meer. Ze ligt nu als het even kan bij mij op schoot. Rustig de krant lezen is er niet meer bij😉. Even aan wennen dat ik wat extra met haar speel.

Morgen komt er iemand naar haar kijken. Ik ben er eigenlijk 100% zeker van dat ze haar neemt: het is een mooi katje om te zien, grappig in d’r speelsigheid en aanhankelijk naar mensen toe.

Deze blog schromelijk verwaarloosd… Er was dan ook niet zoveel te melden (en ik had andere dingen aan mijn hoofd).

In een van mijn vorige berichten meldde ik dat er kijkers voor Lapje op komst waren. Dat is echter weer niet doorgegaan en ik heb ze nu dus nog steeds alletwee…

Maar er zijn nu serieuze gegadigden voor Schildpadje. Die komen zondag kijken en nemen haar dan gelijk mee (ze komen helemaal uit Alphen dus 2 afzonderlijke bezoeken is niet handig). De mensen hebben eerder een schildpadje gehad, hebben nog een andere kat (ook speels) en wonen in een huis met een tuin. Dus dat klinkt prima!

Ook voor Lapje is er weer belangstelling: iemand uit Benschop (achter/onder Utrecht) maar die moet nog bellen om iets af te spreken.