Moeder is nog steeds vreselijk bang. Vanochtend had zij zich – met de kittens – toch achter de schotten gewurmd waarmee ik de ruimte achter de verwarming had geblokkeerd. Dus ik heb maar een paar plankjes op maat gezaagd om de boel nog beter af te zetten. Nu kunnen ze er dus echt niet meer achter komen (dat hoop je dus).

Ik had gisteren de computers naar achter geschoven om ook de verstopplek aldaar op te heffen. Vanwege een tafelpoot bleef er echter een kleine holte over maar dat was niet erg want daar paste toch geen kat in. Alleen dus wel verticaal met de kop naar beneden, dat bleek toen moeder weer spoorloos was en ik toch maar weer eens achter de computers ging kijken. Zucht, daar moet ik dus ook nog wat op verzinnen…

Ik heb de indruk dat een van de kittens al minder bang is. Althans er is er steeds 1 die niet blaast, wat meer door de kamer loopt en – as we speak – nieuwsgierig is naar mijn tenen. Maar ik kan ze qua uiterlijk niet uit elkaar houden dus het kan ook zijn dat ze steeds om beurten een dappere bui hebben…