Vandaag is Zwartje weggegaan. Nr. 17 dus en de laatste(?) van het seizoen.Ze gaat naar een gezin uit Soest dat op een boerderij woont. Dus een perfecte omgeving voor madam. Het is (net als bij nr. 16) een gezin met twee dochters en ze is bestemd voor een van de dochters omdat een vorige katje overleden was (ook net als bij nr. 16!).

Uiteraard was het nog een heel gedoe om Zwartje aan haar toekomstige eigenaren te laten zien. Ik had haar in een reismandje gestopt maar toen ik haar daar uit gelaten had was ze dus meteen verdwenen. Gelukkig hadden ze er begrip voor dat het beest zich niet op d’r gemak voelde omdat er opeens zoveel mensen waren. Maar het is altijd vervelend dat mensen dan niet kunnen zien hoe een kitten écht is.

Na ern tijdje lukte het me om haar uit de boekenkast te vissen en een tijdlang op schoot te houden maar daarna was ze weer weg… En toen het papierwerk klaar was en ze in de reismand moest kon ik haar niet meer vinden. Na 10 minuten zoeken kwam Diny op het idee om ònder de boekenkast te kijken en daar zat ze (het paste nog net!)

Ik denk dat het gezin er veel plezier van zal hebben want het is een leuk aanhankelijk dier. En Zwartje zal haar nieuwe omgeving ook prettig voelen. Ik zal d’r drukte en aanhaligheid ook wel even missen. Maar goed, ik heb natuurlijk mijn eigen katten nog. Die kunnen nu ook weer hun draai terug vinden (voordat over een paar maanden alweer de nieuwe generatie binnenstroomt!)

Het is een grappig katje. Ze is redelijk op haar gemak maar laat zich niet graag (op)pakken. ’s Nachts verstopt ze zich in de boekenkast. Als ik de kamer binnenkom schuif ik wat boeken opzij zodat ik haar kan zien en wat later komt ze dan uit zichzelf tevoorschijn. Als ik dan de krant zit te lezen gaat ze op schoot zitten spinnen. Met de andere katten kan ze goed overweg (al kwam ze vanochtend iets te dicht in de buurt van mijn jongste kat en kreeg meteen ern mep). Ik zie haar eigenlijk nooit eten maar ze ziet er nog steeds weldoorvoed uit en ik heb het idee dat er ’s ochtends wat minder in haar voerbakje zit.

Zwartje lijkt nu eindelijk uit haar schulp. Gisteren liep ze al meer door de kamer en was al redelijk aaibaar. Vanochtend kon ik haar voor het eerst op mijn arm houden (eventjes dan) en zonet kwam ze bij me op de bank liggen.

De omgang tussen Lapje en Zwartje is trouwens wel een dingetje: Lapje loopt voortdurend tegen Zwartje te grommen en zonet viel ze haar echt aan. Terwijl het tussen Lapje en mijn oudste kat echt prima gaat: die zitten vlak naast elkaar tussen ook maar de minste spanning… Het kan natuurlijk komen doordat Zwartje zo schichtig is: misschien triggert dat Lapjes jachtinstinct.

Breaking: Lapje zit is op mijn schoot gekropen en zit nu vredig op 20 cm afstand van Zwartje. En er wordt niet gegromd!

Update: Lapje zat net ontspannen te gapen: bek wijdopen, tong gekruld uitgestoken. Maar toen wilde Zwartje met die tong gaan spelen🙄 en dook erop af. Dat was dus het einde van de vrede…

Vanavond wordt Lapje opgehaald. Ze is de laatste dagen veel zelfverzekerder geworden dus ik heb er alle vertrouwen in!

Gisteren waren er kijkers voor Lapje: een moeder en twee dochters. Ze waren meteen vertederd (terecht!) en de liefde was ook wederzijds want Lapje vond het heerlijk om op schoot te liggen en gekrioeld te worden! Dus dat gaat een goeie match worden. Opmerkelijk was ook dat na afloop Lapje een stuk minder wegloperig was: ze bleef gewoon staan als ik naar haar toe kwam en liet zich aaien! Ik gok erop dat ze opgegroeid is in een huishouden met vrouwen en dat ze gisteravond iets vertrouwds gevonden heeft waardoor ze zich opeens weer op haar gemak voelt.

Gisteren heb ik ook weer een nieuw kitten binnen gekregen, numero 17. Het was als enige overgebleven in een ander gastgezin en was daar een beetje zielig. Geen foto want het beest is erg schichtig. Af en toe schiet er een zwarte schaduw door de kamer en dat is het dan. Ze verstopt zich vaak achter de planten en dan kan ik tot op een meter afstand komen en er net bij met mijn hand om haar te aaien. Dat vind ze wel fijn, ze begint dan ook te spinnen, maar toeschietelijk wordt ze er nog niet van. Ik blijf het nog een dagje zo proberen. Als het dan niet beter wordt moet ik maar iets verzinnen om haar uit haar schulp te krijgen.

Zo dadelijk wordt Witvoetje opgehaald. Ze gaat naar een gezin met twee jonge kinderen. Dat gaat wel lukken: Witvoetje is gek op aandacht en het gezin heeft cavia’s dus de kinderen zijn al gewend aan dieren op kittengrootte! Ik ga madam wel een beetje missen. Ze had een beetje hondengedrag: heel veel aandacht vragen en goed op je letten. En dat roept dan weer op dat je je eraan gaat hechten blijkbaar.

Gisteravond is er ook een stel geweest voor Lapje. Uiteraard was die niet erg toeschielijk maar het stel had er wel begrip was dat ze door haar voorgeschiedenis schuw was. Ik heb er wel vertrouwen in dat die schuwheid langzaam weg zal slijten. Ze speelt nu ook volop met Witvoetje en dat was eerst ook niet.

De diarree is nu eindelijk bij beide kittens vrijwel over. Bij Lapje mag het nog wel wat dikker en bij allebei is de kleur nog wat te licht maar het gaat al een weeklang de goede kant uit dus dat zal wel goedkomen!