Oeps, alweer een week geleden dat ik iets schreef. Dus hoog tijd weer…

Roodje is dus naar het gezin van Edith gegaan. Haar man en dochter kwamen haar ophalen. Het was prachtig te zien hoe blij het kind was (ik had haar ook een schaakboekje cadeau gegeven maar ze had zoveel plezier met de katten dat ze daar nauwelijks belangstelling voor had; zo gaan die dingen😉).

Witje en Schildpadje hebben Roodje nauwelijks gemist. Schildpadje had eigenlijk Roodje als voornaamste speelkameraadje maar nu speelt ze net zo moeiteloos met Witje. Af en toe gaat het nog wel wat ruw (want zo ‘speelde’ Roodje; zie het filmpje bij Dag 12), maar het is toch een stuk zachtaardiger. Het grappige is dat Witje nu steeds vaker het initiatief neemt om te spelen (en zelfs af en toe de ‘aanvallende’ partij is; op het filmpje is dat ook een paar keer te zien).

Gisteren zijn er kijkers geweest voor Witje en Schildpadje. Witje liet zich natuurlijk graag oppakken en aaien maar Schildpadje was spoorloos. Meestal zit ze dan gewoon in de boekenkast of in het doosje op de vensterbank maar daar was ze niet… We hebben wel een kwartier zitten zoeken totdat ik uiteindelijk voor alle zekerheid ook nog even in de groentela keek. En daar lag ze weer, lekker op d’r gemak! Achteraf herinner ik me dat ik tijdens het gebruikelijke opruimen voorafgaand aan het bezoek gedachtenloos de la had dichtgeschoven. Tja. Daarna had madam nog even de goedheid zich te laten bewonderen voor ze zich weer terugtrok (maar toen het bezoek weer weg was kwam ze natuurlijk meteen weer gezellig bij me op de bank zitten).