De nieuwe kittens zijn gearriveerd:

Het zijn 2 broertjes. Ik noem ze voorlopig maar Vlekje en Siepie. Ze zijn geboren op 1 mei, dus net zo oud als de anderen. Ze zijn met een keizersnee ‘gehaald’. Moeder is een schuwe zwerfkat die haar kinderen niet wilde voeden en daarom zijn ze met de fles grootgebracht. 3 andere kittens van het nestje hebben het niet gered. Dit zijn dus de survivors!

Kennismaking met mijn andere kittens verliep vrij soepeltjes: wat geblaas en gegrom en hoge ruggetjes maar daarna gewoon gesnuffel. Vlekje beweegt zich al vrij door de kamer en speelde al even met een propje. Siepie is wat terughoudender. Die trok zich meteen terug op een van de schapjes onder de tafel om vandaaruit de boel te bekijken. Nu ligt ze op het andere schapje, nog wat meer verborgen. Daar gaan we hem zo maar eens vandaan halen…

Vlekje is een moeilijke eter zei Diny: eet wel brokjes die je op de vloer gooit maar als ze in een bakje zitten sabbelt ze er alleen opu67u7iuu8ijjk n vbvb (komt wel op schoot en zit aan je toetsenbord!). Door het gesabbel zuigt ze veel lucht binnen en heeft daardoor echt een opgeblazen buik. Ik ga zijn gewicht dus maar even goed in de gaten houden en kijken of ik iets aan de eetgewoonten veranderen kan.

Na ruim een uur op het schapje onder de tafel kwam Siepie dan toch uit zichzelf te voorschijn en verkende voorzichtig een deel van de kamer. Heel aarzelend. Momenteel (hij is nu 4 uur hier) is hij nog steeds niet op zijn gemak. Ook naar mij toe is hij nog erg wantrouwend: zojuist nam ik hem op mijn arm; dat liet hij wel toe maar wel brommend en zodra hij weg kon was hij weg. Nou ja, ook wel voorstelbaar dit gedrag: een vreemde omgeving, ineens een heleboel andere katten om zich heen…

Vlekje is een stuk minder terughoudend. Die lijkt heel erg op Schildpadje (ook qua formaat): terwijl ik dit zit te typen ligt hij lekker ineen gekruld op mijn borst te slapen. Ook speelt hij onbekommerd met bolletjes en propjes. Alleen met de andere katten stoeien wil nog niet zo.

Cooper heeft zijn propje zilverpapier teruggevonden. Duidelijk dat dit van hem is en dat niemand anders eraan mag komen!

Dit is 10 minuten later. Witvoetje is nu de eigenaar van het propje! Cooper kijkt toe. Hij zou het wel af willen pakken (hij is tenslotte de dominante kater en het propje is toch van hém) maar durft het niet. Grappig hoe zoiets werkt, maar echt begrijpen doe ik het niet.

Update: een half uur later heeft Cooper zijn propje terug. Zwartje kijkt toe en wil het zich ook weleens toeëigenen…

Vanochtend kreeg ik een appje van Diny. Of ik 2 kittens over wilde nemen van een gastgezin dat op vakantie gaat. Ik heb ja gezegd, dus morgen heb ik er weer 6. De nieuwe kittens zijn iets ouder dan die ik nu heb. Ik ben benieuwd hoe ze allemaal op elkaar reageren…

Cooper in de weer met een propje zilverpapier. Sommige katten zijn daar gek op, zo ook Cooper. Hij gromt als de andere kittens komen kijken wat hij heeft en wil absoluut niet dat zij er ook mee spelen.

Update: nu is hij het propje kwijt…

De kittens hebben nu de bovenste plank van mijn bergrek (= hun klimrek) bereikt. Hoe weet ik niet precies maar vermoedelijk via de mandjes die links hangen. Die heb ik nu maar weggehaald want afdalen via de mandjes wordt een linke bedoening en vanaf de plank helemaal naar de grond springen is ook zowat…

Maartje is eindelijk bij José! De sterilisatie waarvoor Diny haar vorige week bij me had opgehaald liet langer op zich wachten dan de bedoeling was omdat haar melkklieren nog erg gezwollen waren en er daardoor kans was dat er na de operatie een infectie zou optreden. Daarna moest ze nog een aantal dagen in het asiel blijven ter observatie maar afgelopen woensdag kon José haar dan toch ophalen. Maartje lijkt haar kittens niet te missen en heeft een eigen plekje gevonden op een kast vanwaar ze haar nieuwe omgeving goed kan overzien. Nog even wennen aan de hond maar dat komt wel goed!

En dit is Moos op zijn nieuwe plek! Volgens Anna heeft hij het prima naar zijn zin en daar lijkt het wel op: hij is lekker gefocust op zijn speeltje en gedraagt zich alsof de hele ruimte van hem is!

Net weer een half uur zitten zoeken naar een spoorloos kitten…

De kittens hebben hun energie herwonnen. En hun nieuwsgierigheid neemt steeds meer toe. Dat komt slecht uit als je snel wat wil afdrukken want de dames en heren springen op je toetsenbord en grijpen ieder vel papier dat uit de printer dwarrelt. Ze even aan de andere kant van de kamer zetten helpt niet want ze zijn sneller terug op de plek des onheils dan jijzelf. Nou, dan moeten ze maar weer even naar de kittenkamer verbannen worden…

Vrijdag weegdag:

• Rode: 1390 gram (+164)
• Gemarmerd met rood: 1210 (+159)
• Zwarte met witte bef: 1245 (+118)
• Zwart 1: 1320 (+106)

Gaat goed!

Gisteravond kwamen Mark en Emma langs om voordat ze op vakantie gingen nog even naar Cooper en Loki te kijken (die komen ze na de vakantie ophalen). De kittens gedroegen zich al heel vertrouwd; misschien herkennen ze hun nieuwe eigenaren (die er voor de 3e keer waren) al een beetje. Ze ontdekten ook hoe leuk het is om met schoenveters te spelen!

Later op de avond nog meer bezoek. Heeft waarschijnlijk de hele dag al binnen gezeten want de achterdeur was dicht. Gelukkig aan de aandacht van de kittens ontsnapt…

Vandaag zat er weinig fut in de familie. Wat kleine oplevinkjes van even spelen maar dan zegen ze weer neer. Soms heb je van die dagen.

Vandaag gaat Moos (eerder bekend als Bijdehantje) naar Anna. Het was eerst een zorgenkindje omdat hij te licht was en te weinig aankwam maar nu is hij dat zeker niet meer. Hij is ook niet meer de grootste druktemaker (Cooper heeft hem ingehaald). Wel een heel vriendelijke, nieuwsgierige kater in wording!

De kittens zijn momenteel in een heel nieuwsgierige fase. Overal lopen ze me na, benieuwd wat ik ga doen. Als ik stil blijf staan, gaan ze luid spinnend rond mijn voeten zitten. En als ik bv. iets in de afwasmachine wil doen moeten ze meteen weten wat er binnen te zien is.

Een kattenspelletje op de tablet is een welkome afleiding. Gisteravond waren ze er wel een half uur in wisselende samenstelling zoet mee!

Moos in het reismandje. Voor Anna kwam om hem op te halen, heeft hij nog een hele tijd in zijn eentje bij mij op schoot liggen slapen (iets wat hij al een hele tijd niet meer gedaan had). Dat vond ik wel een prettige manier van afscheid nemen!

Gisteravond maar weer eens geprobeerd mijn katten samen met de kittens in de kamer te houden. Mijn oudste kat ziet het helemaal niet zitten en wil alleen maar weg. Mijn jongste kat wil dat eigenlijk ook maar die heeft tegelijk zoiets van: ik laat me toch zeker niet door dat kleine grut wegjagen… Dus die bleef gewoon heel ‘ontspannen’ op de mat liggen. De kleintjes probeerden dichterbij te komen – eerst met hoge ruggetjes, later wat meer relaxed – maar die hield ze met geblaas op afstand. Na een paar minuten had ze haar waardigheid genoeg hoog gehouden en wilde ook de kamer uit. Ik heb de indruk dat het vooral het grote aantal van de kittens is dat stress veroorzaakt bij mijn katten: ze komen allemaal tegelijk naar je toe, vaak in een halve cirkel en als je er een links van je wegjaagt, is er rechts alweer dichterbij gekomen (het heeft iets van griezelige van een zombiefilm). Het ging trouwens al iets beter dan toen er nog 6 waren. Morgen als Moos ook weg is nog maar eens proberen!

Mijn oude tablet maar weer eens uit de la gehaald want kittens zijn net zo gek op computerspelletjes als mensen. Cooper lijkt de beste muizenvanger te worden!

Toen ik vanochtend de kittens naar beneden liet, bleef het overgebleven Zwartje even midden op de trap staan en keek omhoog. Het leek alsof-ie zich afvroeg waar zijn broertje bleef. Maar waarschijnlijk beeld ik me dat in. Verder zie ik niets waaruit blijkt dat de kittens er weet van hebben dat er eentje weg is.

Update:

Misschien mist Zwartje zijn broer toch wel een beetje. Dat-ie in zijn eentje gezellig bij me op schoot komt is in ieder geval nieuw voor me.