Cooper en Muis op hun nieuwe plek. Ze voelen zich duidelijk al thuis! Er is vanuit hun gezichtspunt waarschijnlijk ook niet zoveel veranderd: alleen de bank en degene die er op ligt zien er wat anders uit dan ze gewend zijn😉

Hier waren de overgebleven kittens wat gedesoriënteerd na het vertrek van Cooper en Muis. De nieuwelingen Vlekje en Siepie trokken weer veel met zijn tweetjes op en de beide Zwartjes deden dat ook weer. Toen ik ze gisteren een tijdje boven had gehad en de deur opendeed bleven ze allemaal ook even besluiteloos boven aan de trap staan wachten omdat Grote Voorganger Cooper er niet was om als eerste af te dalen. Maar vanochtend liep het alweer op rolletjes: Vlekje en Siepie stormden als eerste naar beneden en de Zwartjes sloten als vanouds de rij!

Met Vlekje gaat het nog steeds niet goed. De buik is nog maar een beetje gezwollen maar het beest neemt niet toe in gewicht. Ik heb ontdekt dat het brokjes eten slecht gaat: hij hangt er vaak met zijn neus boven, snuffelend naar een lekker brokje, als-ie dat dan eindelijk gevonden heeft, neemt-ie het vaak alleen maar even in zijn bek en laat het dan weer vallen. Dit soort gedrag had hij bij het vorige gastgezin ook. Toen hij bij mij kwam ging het een paar dagen goed maar nu valt hij dus terug. Soms gaat het even beter, blijkbaar heeft hij dan echt honger. Diny heeft me ook al andere brokjes voor hem gegeven maar daar heeft hij evenmin veel zin in. Om hem toch wat binnen te laten krijgen, krijgt hij ook voer voor zieke of verzwakte katten. Dat vindt hij wel lekker (maar ja: dat neemt de trek in brokjes natuurlijk ook weer weg). Het vervelende is ook dat je niet weet wat er aan de hand is. Ik heb ook al zitten denken aan een voedselallergie maar hoe kom je daar achter?