De nieuwe kittens zijn gearriveerd:

Het zijn 2 broertjes. Ik noem ze voorlopig maar Vlekje en Siepie. Ze zijn geboren op 1 mei, dus net zo oud als de anderen. Ze zijn met een keizersnee ‘gehaald’. Moeder is een schuwe zwerfkat die haar kinderen niet wilde voeden en daarom zijn ze met de fles grootgebracht. 3 andere kittens van het nestje hebben het niet gered. Dit zijn dus de survivors!

Kennismaking met mijn andere kittens verliep vrij soepeltjes: wat geblaas en gegrom en hoge ruggetjes maar daarna gewoon gesnuffel. Vlekje beweegt zich al vrij door de kamer en speelde al even met een propje. Siepie is wat terughoudender. Die trok zich meteen terug op een van de schapjes onder de tafel om vandaaruit de boel te bekijken. Nu ligt ze op het andere schapje, nog wat meer verborgen. Daar gaan we hem zo maar eens vandaan halen…

Vlekje is een moeilijke eter zei Diny: eet wel brokjes die je op de vloer gooit maar als ze in een bakje zitten sabbelt ze er alleen opu67u7iuu8ijjk n vbvb (komt wel op schoot en zit aan je toetsenbord!). Door het gesabbel zuigt ze veel lucht binnen en heeft daardoor echt een opgeblazen buik. Ik ga zijn gewicht dus maar even goed in de gaten houden en kijken of ik iets aan de eetgewoonten veranderen kan.

Na ruim een uur op het schapje onder de tafel kwam Siepie dan toch uit zichzelf te voorschijn en verkende voorzichtig een deel van de kamer. Heel aarzelend. Momenteel (hij is nu 4 uur hier) is hij nog steeds niet op zijn gemak. Ook naar mij toe is hij nog erg wantrouwend: zojuist nam ik hem op mijn arm; dat liet hij wel toe maar wel brommend en zodra hij weg kon was hij weg. Nou ja, ook wel voorstelbaar dit gedrag: een vreemde omgeving, ineens een heleboel andere katten om zich heen…

Vlekje is een stuk minder terughoudend. Die lijkt heel erg op Schildpadje (ook qua formaat): terwijl ik dit zit te typen ligt hij lekker ineen gekruld op mijn borst te slapen. Ook speelt hij onbekommerd met bolletjes en propjes. Alleen met de andere katten stoeien wil nog niet zo.