Toen ik opgehouden was met bijvoeren kregen de kittens de neiging in mijn benen te klimmen. Het idee zal wel geweest zijn: als hij onze voerbakjes niet meer vult vanuit een kommetje melk gaan we zelf op zoek naar dat kommetje melk. Inmiddels weten ze wel dat het zo niet werkt en zijn de meesten ermee opgehouden. Alleen de Rooie doet het nog en heeft de klimkunst inmiddels goed onder de knie: binnen een paar seconden zit-ie op mijn schouder. Hij doet het vooral wanneer ik bij het aanrecht sta, want dat is nu zijn doel geworden. Hij heeft allang door dat dat een plek is waar dingen met eten gebeuren en wil er dus graag op. Via het handdoekrekje omhoog klimmen lukt nog niet goed, dus dan maar via het baasje… Dat is natuurlijk niet de bedoeling dus ik ben inmiddels begonnen het te ontmoedigen: dus als-ie ter hoogte van je knie is hem snel van je been afgrissen en terugzetten op de grond. Nu is het afwachten hoe snel hij door heeft dat deze weg naar het aanrecht niet werkt!

Mark en Emma hebben de kittens die naar hun gaan een nieuwe naam gegeven: de Rooie heet nu Cooper en Schildpadje heet Loki. Mooie aparte namen!

Zo gaat het als het bedtijd is voor de kittens (lees: ik ben al dat heen en weer gehol wel weer zat voor vandaag!)