Cooper en Muis in hun nieuwe huis. Ik ben jaloers op het prachtige klimrek! Misschien een leuk projectje voor in de winter.

Maar voorlopig behelpen de andere kittens zich prima zonder klimrek!

Vlekje heeft vanochtend weer wat brokjes gegeten. Ik probeer hem aan te moedigen door met mijn vingers door de bak te graaien. Het geluid dat dat maakt trekt hem wel aan. Andere kittens probeer ik weg te houden (die drukken hem weg met hun kop en leiden af). Als hij trek heeft is er eerst een hele hoop kieskeurig gesnuffel maar dan slaat hij toch wel serieus aan het eten. Alleen duurt dat maar heel kort. Grote en kleine maakt trouwens niet uit. Het speciale voer voor zwakke katten geef ik voortaan maar ’s avonds. Zo voorkom ik dat hij daar de hele dag een verzadigd gevoel van heeft en aan brokjes niet toekomt. Ik heb ook nog glutenvrije brokjes o.i.d. maar daar wacht ik nog even mee. Momenteel is hij nog aan de antibiotica en het is belangrijk te weten wat daarvan het resultaat is.

Cooper en Muis op hun nieuwe plek. Ze voelen zich duidelijk al thuis! Er is vanuit hun gezichtspunt waarschijnlijk ook niet zoveel veranderd: alleen de bank en degene die er op ligt zien er wat anders uit dan ze gewend zijn😉

Hier waren de overgebleven kittens wat gedesoriënteerd na het vertrek van Cooper en Muis. De nieuwelingen Vlekje en Siepie trokken weer veel met zijn tweetjes op en de beide Zwartjes deden dat ook weer. Toen ik ze gisteren een tijdje boven had gehad en de deur opendeed bleven ze allemaal ook even besluiteloos boven aan de trap staan wachten omdat Grote Voorganger Cooper er niet was om als eerste af te dalen. Maar vanochtend liep het alweer op rolletjes: Vlekje en Siepie stormden als eerste naar beneden en de Zwartjes sloten als vanouds de rij!

Met Vlekje gaat het nog steeds niet goed. De buik is nog maar een beetje gezwollen maar het beest neemt niet toe in gewicht. Ik heb ontdekt dat het brokjes eten slecht gaat: hij hangt er vaak met zijn neus boven, snuffelend naar een lekker brokje, als-ie dat dan eindelijk gevonden heeft, neemt-ie het vaak alleen maar even in zijn bek en laat het dan weer vallen. Dit soort gedrag had hij bij het vorige gastgezin ook. Toen hij bij mij kwam ging het een paar dagen goed maar nu valt hij dus terug. Soms gaat het even beter, blijkbaar heeft hij dan echt honger. Diny heeft me ook al andere brokjes voor hem gegeven maar daar heeft hij evenmin veel zin in. Om hem toch wat binnen te laten krijgen, krijgt hij ook voer voor zieke of verzwakte katten. Dat vindt hij wel lekker (maar ja: dat neemt de trek in brokjes natuurlijk ook weer weg). Het vervelende is ook dat je niet weet wat er aan de hand is. Ik heb ook al zitten denken aan een voedselallergie maar hoe kom je daar achter?

Vanmiddag gaan Cooper en Muis weg. Met name Cooper zal een hoop stilte nalaten. En een leegte op al die plaatsen waar hij zijn nieuwsgierige snuit vertoonde maar eigenlijk niet mocht zijn…

… en natuurlijk op mijn schoot.

Maar hij is duidelijk toe aan een nieuwe uitdaging zoals dat tegenwoordig heet en daarom is het goed dat hij gaat.

Ook Muis had vaak een plekje op mijn schoot, soms zat ze ook op mijn schouder, maar op de foto zit ze nog even lekker bij haar zus. Die zal ik vooral missen om de het gezellige gevoel dat ze altijd opriep!

Het gaat gelukkig beter met Vlekje. De afname van de zwelling heeft zich doorgezet: gisteravond was het duidelijk minder en vanochtend nog minder. Hij kan nu weer goed bewegen en speelt ook weer. Maar het is nog niet helemaal weg. Frustrerend is dat de oorzaak nog steeds niet duidelijk is. De eerste verandering was zichtbaar toen Diny de eerste keer terug was van de dierenarts: toen zagen we opeens dat de bolle buik een hangbuik was geworden. Ze had hem toen een wormmiddel gegeven maar dat was zo kort ervoor dat dat niet de oorzaak van de verandering kon zijn. De volgende morgen had ik het idee dat die in volume was afgenomen. Is er bv. door het schudden in de auto een blokkade losgekomen? Of was het toch een wormprobleem? In ieder geval even afwachten of de verbetering doorzet.

Op de onderste foto lijkt Vlekje een kat met een gezonde, iets te dikke buik. Maar dat is nog steeds het restant van de zwelling.

Opschudding in de tent: Witvoetje loopt grommend door de kamer met een speeltje in haar bek en het speeltje bewéégt! Het is een vrij forse muis, waarschijnlijk de afgelopen nacht door een van mijn eigen katten gevangen en weer kwijtgeraakt. In tegenstelling tot het koolmeesje van een paar weken terug leeft het nog. Afpakken is nog een heel gedoe want natuurlijk wil Witvoetje niet loslaten en natuurlijk staat de hele nieuwsgierige beestenbende eromheen en wil ook meespelen. Uiteindelijk is het toch gelukt en heb ik het muisje (zo te zien nog onbeschadigd) weer in de tuin gezet. De ervaring leert echter dat ik het dan toch de volgende dag dood terugvind…

Witvoetje was vanochtend weer bovenop mijn bergrek geklommen. Hoe ze dat doet weet ik niet. De mandjes die aan de zijkant hingen en die ze als opstapje kon gebruiken heb ik weggehaald. Maar het rek staat een paar centimeter van de muur en misschien wringt ze zich door de spleet. Voordat ik de kans kreeg haar eraf te halen sprong ze al naar beneden (een sprong van 1m80) wärbij ze half in een van de drinkbakjes landde die eronder stond. Nu weet ik dus waarom er de laatste tijd zoveel water naast de bakjes ligt of waarom de vloer opeens bezaaid is met brokjes…

Diny heeft Vlekje weer opgehaald. De dierenarts wilde onder verdoving nog wat vocht afnemen. Hij dacht aan een aangeboren leverafwijking als oorzaak van de zwelling. Ik hoop maar dat het dat niet is want wat is dan het vooruitzicht voor zo’n kitten? Als er al überhaupt een vooruitzicht is…

Mijn eigen gok is dat het een ophoping is van gas dat wordt geproduceerd door bacterieën die in de darmen zijn terechtgekomen bij de flesvoeding.

Vlekje is terug van de dierenarts. Omdat de zwelling meer naar beneden gezakt was t.o.v. gisterochtend (en volgens mij ook wat afgenomen is in grootte), was er nu meer op de foto te zien. Lever zag er normaal uit, dus dat is een geruststelling. Wel is – als je de zwelling wegdenkt – het dier te mager. Daarom kan er iets mis zijn met de opname van proteïnen. Maar dat is nog geen verklaring voor de zwelling. Voorlopig heeft hij antibiotica en een ontstekingsremmer gekregen. We wachten af hoe dit zich verder ontwikkelt…

De opgezwollen buik van Vlekje blijft zorgelijk. Vanmorgen is Diny met hem naar de dierenarts geweest. Die heeft een foto gemaakt en wat vocht afgetapt. Op de foto was te zien dat er wat ontlasting in de darmen zat en verder alleen lucht. Dus het is geen verstopping. Voor de lucht had hij eigenlijk geen verklaring. Het afgetapte vocht was gewoon helder. Daarmee kunnen in ieder geval kattenaids en fip worden uitgesloten. Maar goed, het blijft tasten in het duister. De dierenarts zou nog overleggen met een collega, hopelijk komt daar wat uit. Of gaat het vanzelf over… Ik hoop dat het goed komt want het is een leuk levenslustig katje (maar dat zijn al mijn kittens trouwens)!

En wie is daar via de gordijnen naar boven geklommen en staat daar nu op de rail te balanceren? Ik heb dat een kitten nog nooit zien doen maar Witvoetje is het gelukt! Ik heb hem er maar vanaf geplukt en het gordijn zolang weggehaald.

Oorlog en vrede. Links zijn Cooper en Siepie elkaar aan het vermoorden, rechts rusten Muis (nieuwe naam voor Loki/Schildpadje) en Vlekje.

Cooper en Siepie zijn trouwens dikke maatjes: het ene moment vechten ze elkaar de tent uit, het volgende liggen ze lepeltje-lepeltje te slapen.

Vlekje en Siepie zijn inmiddels helemaal in de groep opgenomen maar vaak zie ik ze toch met zijn tweetjes samen spelen of slapen.

Blijft leuk zoals ze samenklitten rond de tablet. Vlekje en Siepie zijn hier trouwens niet zo erg in geïnteresseerd. Misschien is dit erfelijk bepaald of misschien zijn ze inmiddels te oud om die interesse nog te ontwikkelen.

Vrijdag weegdag:

• Rode: 1485 gram (+95)
• Gemarmerd met rood: 1327 (+117)
• Zwarte met witte bef: 1430 (+185)
• Zwart 1: 1465 (+145)
• Siepie: 1806
• Vlekje: 1175

Cooper is maar 95 gram aangekomen dus dat is een beetje weinig. Ligt waarschijnlijk aan een teveel aan beweging. Misschien heeft de komst van met name Siepie (die een stuk zwaarder en ook wat groter is dan hem) ook wat stress veroorzaakt die de gewichtstoename wat drukt. Ondertussen gaat het echter heel goed tussen die twee en lijkt er geen sprake van een machtsstrijd.

Over Vlekje maak ik me wat zorgen. Gisteren was hij wat aangekomen maar nu is hij weer terug op zijn gewicht van eergisteren. Hij heeft een hele opgeblazen buik die maar niet minder wordt en gisteren aan het begin van de avond deed hij grote moeite te poepen zonder dat er iets uit kwam. Diny heeft hem iets laxerends gegeven waarna het poepen wel lukte. Vnochtend leek de buik iets minder opgezwollen, maar nu lijkt het weer wat meer. Eerst dachten we dat het kwam doordat hij moeite had met de overgang van vloeibaar naar vast voedsel: het idee was dat hij teveel sabbelde aan brokjes en daardoor lucht binnenzoog die zorgde voor de bolle buik. Maar vanochtend zag ik dat hij kauwde op de brokjes zoals het hoort en ze zonder verder gesabbel op at. Dus nu is het de vraag: waar komt die bolle buik door?

Cooper is tussen de nieuwelingen nu prima op zijn gemak!

Vlekje en Siepie zijn goed op hun gemak. Siepie slaapt nu bv. òp de tafel in plaats van eronder. Wel mixen de oude en nieuwe kittens nog niet zo goed: nog steeds wordt er af en toe geblaasd en gegromd.

Ik heb het idee dat de nieuwe kittens een stuk rustiger zijn dan de oude. Zojuist waren ze bv. alle 6 druk aan het spelen, maar nu liggen Vlekje en Siepie rustig te slapen terwijl de andere 4 nog als gekken door de kamer stuiven.

Vlekje heeft nog steeds zijn bolle buik. Ik zie hem wel af en toe eten en hij is ook aangekomen.