Bij mij op de bank schijnt toch wel een lekker slaapplekje te zijn! De familie heeft ook wel wat om van uit te rusten: zo druk als vanochtend heb ik ze nog niet mee gemaakt. De nieuwste sport is als ik de deur naar het halletje of naar de gang doorga met me eruit glippen. Dat is een teamsport: de een probeert rechts van mijn been te ontsnappen en als ik die met mijn voet terug veeg, glipt nummer 2 aan de andere kant er langs. Die tegenhouden lukt meestal ook nog wel maar dan is nummer 3 me toch echt te snel af. In de gang moet ik dan snel het kattenluikje afsluiten en in de verwarring ontsnappen dan ook nummer 1 en 2 (en als ik pech heb ook 4, 5 en 6)…

En als ik ze dan weer met veel pijn en moeite terug in de kamer heb gekregen blijven ze lekker achter de deur wachten tot ik zelf weer naar binnen moet: dan begint the great escape opnieuw natuurlijk! Inmiddels heb ik daar een truc voor: ik houd iets vreemds (een krant of een kussen of zo) als een soort schild voor me en weer ze daarmee af. Dan deinzen ze net genoeg achteruit zodat ik binnen kan komen.

Een van de Zwartjes maakt van de afwezigheid van de anderen gebruik om rustig nog even bij moeder te drinken.

Vanmiddag kwamen Mark en dochter (die de Rooie en Schildpadje nemen) nog even kijken naar hun aanwinsten. Ze hadden de pech dat de kittens net in hun slaperige fase waren. Gelukkig werden ze tijdens het bezoek wel wat actiever. Vlak daarna kwamen Sandy en zoon kijken voor een kitten. Ze hadden een paar jaar terug al een mooi lapje geadopteerd en nu wilden ze er een katertje bij (want dat is natuurlijk wel zo gezellig). Het werd een van de beide Zwartjes, nl. die met de donkerste ogen (eindelijk heeft iemand een verschil ontdekt tussen die twee! – al moet ik zeggen dat het nog steeds niet zie).