Vanochtend was Schildpadje opeens zoek. De familie was beneden dus eerst alles daar afgezocht. Niets. Daarna boven want ze kon natuurlijk daar naartoe gegaan zijn. Ook niets. Dus nog maar eens beneden zoeken en daarna boven nog eens… Katten zijn meesters in het verstoppen, maar maar in de loop der jaren ken ik nu onderhand wel alle verstopplekjes. En deze kittens zijn niet schuw dus ze hebben überhaupt niet de neiging ergens ver weg te kruipen. Ook buiten gekeken want ik was eerder de deur uitgeglipt om de kattenbakken te verschonen. Ik was er zeker van dat er geen kitten mee naar buiten was geglipt, maar ik was er onderhand ook zeker van dat Schildpadje zich nergens binnen had verstopt…
Ondertussen had ik ze allemaal weer naar boven gedaan met de gedachte dat als ze daar toch was, ze waarschijnlijk wel tevoorschijn zou komen om met de rest te spelen. Maar niets. Dus het stel weer naar beneden. Maartje liep ook een beetje zoekend rond, alsof ze ook in de gaten had dat er een kitten miste (dat is wel bijzonder want katten hebben meestal één jong meer of minder helemaal niet door). Nog altijd geen Schildpadje…

Enfin, wie komt daar een kwartier later de trap afgehobbeld? Juist ja, Schildpadje! Maartje begon d’r meteen af te likken, dus die was ook wel opgelucht. Madam zelf deed alsof er niets gebeurd was…
Dat weet ik dan ook weer: boven op de kattenkamer is een schuilplaats die ik nog niet ken.

Oeps, boodschappen op aanrecht laten staan… Met als gevolg dat Maartje een plastic zakje met spaanse pepers heeft gestolen en aan haar kittens heeft voorgezet. Moederkatten schijnen dat te doen met gevangen muizen en vogeltjes. De bedoeling is dat de kittens daardoor jachtgedrag bijgebracht krijgen. Blijkbaar is Maartje op de camping aan de kost gekomen door vuilniszakken e.d. te plunderen wil ze dat overbrengen op haar jongen. Gelukkig was ik er snel bij…