Het laatste kitten is gisteravond opgehaald. Het is wel een beetje stil nu maar ik ben blij dat ze allemaal een goede bestemming gevonden hebben!

Ik ben nu een beetje aan het opruimen (hoera! ik kan weer stofzuigen zonder dat ik bang hoef te zijn vier kittens met een levenslang stofzuigertrauma op te zadelen!). En dan kijken hoe ik mijn dagen ga invullen: de kittens kwamen net op de dag dat ik écht aan mijn pensioen wilde beginnen, dus dat ga ik dan nu maar alsnog proberen😉.

Vorig jaar kreeg ik nog een tweede nestje maar of dat nu ook gaat gebeuren? Ik zou het in ieder geval wel leuk vinden. Iedere keer is het toch weer anders en ik vind het ook wel interessant om – nu ik met dit blog een dagelijks logboek heb van het opgroeien van deze kittens – een vergelijking te maken met die uit een nieuw nestje.

Vandaag gaat Witnekje de deur uit en dan zit het er weer op! Ik had me dit nestje heel makkelijk voorgesteld: toen ze binnenkwamen waren ze 2 weken oud, dus nog niet mensenschuw en de moeder was erbij, dus met de voeding zat het ook wel goed. Maar ik had er niet op gerekend dat de moeder zo afwijzend ten opzichte van mij zou blijven. Op de een of andere manier werkte dat ook door naar de kittens. Ze waren als ze een beetje slaperig waren niet bang voor mij en lieten zich dan graag aaien, maar als ze goed wakker en speels waren, vluchtten ze het liefst van me weg. Vooral mijn handen vonden ze dan eng.

Het ging pas beter toen de moederpoes er niet meer bij was. Toen zag ik iedere dag het vluchtgedrag een stukje minder worden. Vooral de afgelopen week kwamen ze steeds vaker bij me op schoot om warmte en aandacht. En nu Witnekje een paar dagen met mij alleen is kan ik ‘m zelfs roepen en dan komt-ie!

Benieuwd of hij ook wat uit zijn schulp komt als hij vanavond opgehaald wordt (daar is hij net wel of net niet aan toe).

Het contact met mijn oude kat gaat ook goed: ze snuffelen aan elkaar, eten uit dezelfde bak en af en toe begint het oudje rare, speelse sprongen te maken. Ik denk dat daar iets van moederinstinct boven komt drijven. Bij mijn volgende nestje zal ik eens kijken wat ik daar mee doen kan.

Van mijn jonge kat kreeg Witnekje trouwens vanochtend een ontzettende mep: die vorm van contact was dus minder…

Soms is Witnekje te snel voor de foto…

Meneer komt nu in de fase dat alles onderzocht moet worden (en er aansluitend een puinhoop van maakt, dus hier ga ik maar even ingrijpen).

Deze foto is nog van gisteren. Met de klok mee (van bovenaf) Witnekje, Zwartnekje en Koetje.

De laatste twee zijn gisteravond opgehaald en komen ook in een goed thuis terecht. Witnekje scheen ze niet echt te missen. Alleen toen ik hem naar boven had gebracht mauwde hij wel. Ik heb een fles warm water in een dekentje gewikkeld zodat hij tegen wat warms kon liggen, maar of hij dat ook gedaan heeft weet ik niet.

Vanochtend hoorde ik boven zacht mauwen en toen ik de deur opendeed, kwam Witnekje meteen beneden. Hij lijkt al redelijk gewend aan het nieuwe zusloze bestaan: speelt in zijn eentje en is nog wat knuffeliger dan eerst.

Vanmorgen is Grijsje opgehaald. Ze gaat naar een goed nieuw thuis, maar het blijft toch altijd een beetje jammer als er een katje weggaat. Zij zal in het begin wel haar broertje en zusjes missen. Het omgekeerde is echter niet het geval (volgens mij kunnen katten niet tellen en hebben ze dus helemaal niet door dat er eentje mist).

Gewichten d.d. 26 september:

• Koetje 1073 gram (+103 sinds 19 september)
• Grijsje 1116 gram (+20)
• Zwartnekje 1260 gram (+94)
• Witnekje 1255 gram (+83)

Eigenlijk iets te weinig gewichtstoename, maar dat kan komen doordat ze door de enting toch wat ziekjes geweest zijn en er door de kijkers nogal wat stress was.

Hierboven een soort van selfie met drie zwartwitjes. De grote is een kat van mezelf (die lijkt het steeds leuker te gaan vinden dat de kleintjes er zijn).

Zojuist een telefoontje van iemand die vanavond wil komen kijken en dan eventueel meteen een van de zwartwitjes (of allebei?) meeneemt. Dat gaat wel snel. De uitstroom mag wat mij betreft wel wat geleidelijker gaan maar ja, zo gaan die dingen eenmaal…

Morgen begint de uittocht: dan gaat Grijsje weg. Dus nog maar even een foto. Ze wordt de laatste dagen steeds aanhankelijker. Als je haar benadert heeft ze (meestal) niet meer de neiging weg te lopen maar laat zich aanhalen en begint dan meteen te spinnen. Ook zit ze vaak van een afstandje toe te kijken als je iets aan het doen bent (ze heeft dan een grappige fronsende blik).

Zwartnekje blijft dus nog even. Dat vind ik wil leuk want ook die wordt steeds aanhankelijker en ik ben benieuwd hoe dat verder gaat.

En ook nog maar even een groepsfoto van het complete stel!

De kittens hebben definitief hun plekjes tussen de planten gevonden. De schade valt mee en ze poepen er niet in, dus ik maak me er maar niet al te druk over.

Ik heb het idee dat de drukte met al dat bezoek gisteren de kittens goed gedaan heeft. Ze zijn in ieder geval vandaag wat rustiger tegenover mij (minder geneigd tot pak-me-dan-spelletjes) en ook stonden er vanochtend twee achter het glas van de kittenkamerdeur naar me te kijken toen ik in de keuken bezig was.

Kreeg net berichtje van Diny dat Witnekje maandagavond opgehaald wordt maar dat de kijkers van gisterochtend toch niet Zwartnekje en Koetje willen. Jammer want aan met name Zwartnekje zouden ze een hele fijne kat gehad hebben.

Ter illustratie van dat het gedrag van de kittens verandert: Zwartnekje kwam zojuist kopjes gevend om mijn broekspijpen draaien, staartje parmantig omhoog. Toen ik haar aaide begon ze meteen te spinnen en ging liggen ten teken dat ze ook over haar buik geaaid wilde worden. Verder kwam Koetje net luid mauwend naar me toe. Wat de bedoeling was snapte ik niet maar nu ik dit typ heeft ze zich in de holte van mijn elleboog gewurmd en kijkt naar wat ik aan het doen ben.

Gistermorgen heeft Grijsje dan ook haar inenting gehad. Ik was extra vroeg opgestaan om haar bijdens in het mandje te krijgen maar dat lukte zonder veel moeite. De kittens was verder de hele dag nogal van slag door de enting (daar worden ze een beetje ziek van) en lag het grootste deel van de dag voor pampus. Zie de foto’s. Tot gisteravond 11 uur. Toen waren ze opeens weer topfit en moest alle energie eruit!

Vanochtend kwamen er kijkers voor Zwartnekje en Koetje. Die hadden nog steeds energie te over en het werd dus weer een hele jacht. Gelukkig lieten ze zich uiteindelijk toch pakken zodat ze op schoot genomen konden worden. Het vervelende is dat ze door dat drukke gedrag de indruk achterlaten hele schuwe, wilde katten te zijn terwijl dat toch echt niet zo is.

Vanavond komt er iemand voor Witnekje. Ik hoop eigenlijk dat dat dan net op een moment is dat de familie een slaapmomentje heeft zodat ik eindelijk weer eens een kitten in relaxte toestand kan tonen…

Update:

Ik had het vanavond slim aangepakt voor mijn doen: alleen Witnekje beneden en de rest boven. Zodoende was er minder onrust en kon het bezoek hem makkelijker bij zich houden en kwam hij beter uit de verf als de rustige, aanhalige kat die hij is. Het klikte dan ook prima!!

Als het goed is is het hele nest nu onderdak. Het zou best weleens kunnen zijn dat ik volgende week opeens kittenvrij ben! Dat zal wel weer even wennen zijn: veel minder drukte in huis. Daar staat tegenover dat ik dan minder alert hoef te zijn op openstaande deuren en minder kattenbakken hoef te verschonen!

Opeens merk je dat het stil is. De kittens liggen zeker ergens te slapen. Maar je ziet ze niet. O, dan zijn ze zeker boven op de kattenkamer… Nee toch niet, raar…

Je hebt toch geen deur open laten staan? Nee, gelukkig niet! Zitten ze achter de stoel? Onder de kast? Achter de andere kast? Achter de verwarming? Nee, nee, nee en nog eens nee. Dan hebben ze natuurlijk eindelijk het verstopplekje achter het draaiplateau tussen de keukenkastjes ontdekt! Nee ook daar zijn ze niet…

Ah, daar zitten ze! Aan die doos had ik niet gedacht… Maar het zijn alleen de pluizebolletjes. Waar zijn de zwartwitjes dan?

He he. Eindelijk gevonden!

Vanochtend kwam Diny om de kittens op te halen voor hun eerste enting. Twee had ik er al in het mandje geladen en de derde liet zich ook vrij makkelijk pakken. Alleen Grijsje nog. Dat werd dus weer een hele jachtpartij! Uiteindelijk ging Diny met 3 kittens de deur uit en hebben we afgesproken dat ze morgen terugkomt voor Grijsje.

Bovenstaande foto is genomen nadat Diny de kittens had teruggebracht. Het kitten dat uit zichzelf in het mandje is gekropen is Grijsje, wie anders?

Krijg net een berichtje van Diny dat de mensen die zaterdag geweest zijn Grijsje willen hebben. Ze wordt waarschijnlijk zaterdag opgehaald. Ik denk dat dat wel een goede match is!

Woensdag komt er iemand kijken die twee vrouwelijke kittens wil. Ze had een voorkeur voor Grijsje maar dat gaat dus niet door. Dus het zou dan dan Zwartnekje en Koetje worden (de beide zwartwitjes). Als ze weinig voorkeur voor m/v blijkt te hebben zou Witnekje (het mannelijke pluizebolletje) en Zwartnekje (het grote zwartwitje) ook wel een mooie combinatie zijn.

Dit is zo’n beetje de routine aan het begin van de dag: de kittens razen door de kamer terwijl ik mijn ding doe. Daarna ga ik aan de koffie en komen ze bij mij uitrusten.

Bijzonder van dit nestje is dat er bijna altijd 3 bij elkaar liggen en 1 apart. Het is ook niet altijd dezelfde die apart ligt; ze doen het allemaal weleens. Ik heb dit bij andere nestjes nooit zo sterk meegemaakt.